Λίλιαν Νεκταρίου: Ηγεσία… με θηλυκό προφίλ!

Η Γενική διευθύντρια της Coca-Cola Ελλάδας, Κύπρου και Μάλτας, Λίλιαν Νεκταρίου είναι από τις λίγες γυναίκες που βρίσκονται σε ηγετική θέση σε μία μεγάλη και μάλιστα, πολυεθνική επιχείρηση στην Ελλάδα. Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισε, ποια ήταν τα εμπόδια στον δρόμο προς την κορυφή και εν τέλει πόσο ρόλο παίζει η γυναικεία ταυτότητα και ποια τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά; Σε αυτά και άλλα ερωτήματα μας απάντησε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Συνέντευξη στις Δέσποινα Σάμψων και Μαρία Καλοπούλου

Υπάρχουν ιδιαίτερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει μια γυναίκα σαν τη γενική διευθύντρια της Coca-Cola (για την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Μάλτα), Λίλιαν Νεκταρίου, η οποία βγήκε από τη λογική ασφαλείας των μη ανταγωνιστικών θέσεων εργασίας και κυνήγησε το όραμα να ανταγωνιστεί με ίσους όρους στη διοίκηση εκπροσώπους του αντίθετου φύλου; Οι προσκλήσεις δεν εντοπίζονται στο επίπεδο των δύο φύλων γιατί, όπως λέει: «Υπάρχει ένα κομμάτι προκλήσεων που αφορά εξίσου και τις γυναίκες και τους άντρες και αυτό έχει να κάνει με το πώς μια νέα γενιά έρχεται να μπει με όλο το δυναμικό της στοιχείο σε ένα χώρο, ο οποίος διευθύνεται από μια μεγαλύτερη γενιά».

Αλλάζοντας… πορεία!

Αυτή ήταν ίσως η πιο δύσκολη πόρτα που είχε να ξεκλειδώσει η κυρία Νεκταρίου, αφού η ίδια είχε ξεκινήσει από διαφορετική αφετηρία την πορεία της προς την επιτυχία. «Καταρχήν, ξεκίνησα με την προοπτική να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα έχοντας πρόταση να κάνω διδακτορικό στο LSE που τελείωσα το μεταπτυχιακό μου αλλά ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα. Εδώ βρήκα πολύ μεγάλο τοίχο στην ακαδημαϊκή κοινότητα γιατί ήταν πολύ συντηρητική, ενώ μέσα στις εταιρείες βρήκα περισσότερο χώρο για να εκφραστώ». 

Υπάρχουν σήμερα αντίστοιχες ηλικιακές συγκρούσεις;

«Εγώ ανήκω στη γενιά που ηλικιακά βρίσκεται στη μέση και αισθάνομαι  – ακριβώς επειδή όλη μου η ομάδα είναι μια πολύ νέα, με μέσο όρο ηλικίας γύρω στα 30 – ότι πρέπει να τους δώσω περιθώριο να εκφραστούν».

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα;
Μετά έρχεται η πρόσκληση των δύο φύλων που στην περίπτωση της Λίλιαν Νεκταρίου είχε περισσότερο να κάνει με το πώς σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο μπορείς να διατηρήσεις τη γυναικεία σου ταυτότητα, τα στοιχεία θηλυκότητας αλλά και διαχείρισης του προσωπικού χρόνου. Η Μαρία Καλοπούλου ήθελε να γνωρίζει αν όλη αυτή η προσπάθεια έχει τελικά υποστήριξη από τις υπόλοιπες γυναίκες  σε ένα επαγγελματικό χώρο. «Πολλές φορές οι άντρες είναι καλύτεροι από τις γυναίκες στη συνεργασία μέσα στη δουλειά. Η γυναίκα μερικές φορές θέλει να μιμηθεί  ένα αντρικό πρότυπο,  το οποίο εγώ τουλάχιστον δεν ήθελα να αποκτήσω. Φυσικά δεν μιλάω για την Coca-Cola Ελλάδας γιατί πιστεύω ότι έχετε ήδη καταλάβει ότι είναι γυναικοκρατούμενη αυτή η εταιρεία…», σπεύδει να προσθέσει. Μόνο που κι εκείνη εκφράζει τη δική της αλήθεια μέσα από ένα πρόχειρο απολογισμό του να είναι γυναίκα σε μια τόσο υψηλή θέση ευθύνης και να πρέπει να συνδυάσει στην Ελλάδα καθήκοντα φροντίδας των γονέων που σε εποχή κρίσης χρήζουν όλο και μεγαλύτερης φροντίδας.

Υπάρχει «θηλυκότητα της ηγεσίας»; περισσότερο αποδεκτή από τους άντρες ή τις γυναίκες;

«Ναι, και μάλιστα είναι περισσότερο αποδεκτή από τους… άνδρες!», είναι η σαφής απάντηση και η κουβέντα πάει κατευθείαν στις διαφορές που έχουν οι γυναίκες στη δουλειά από τους άντρες. «Είναι κατά βάση πιο συναισθηματικές. Όχι  ότι είναι πιο ευαίσθητες ή πιο τρυφερές αλλά έχουν πιο αναπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη κι εξετάζουν πίσω από τα νούμερα και τους αριθμούς τα πραγματικά κίνητρα. Η διαίσθησή μας λειτουργεί, μπορούμε να δούμε πιο μπροστά και από τη φύση μας έχουμε πιο πολύπλοκη σκέψη. Αυτή η σύνθετη σκέψη που διαφέρει από την αντρική μονοδιάστατη ταιριάζει και με την εποχή μας που οδεύει προς την πολυπλοκότητα. Φεύγουμε, λοιπόν,  από αρχηγικά μοντέλα ηγεσίας και πάμε σε πιο συνεργατικά μοντέλα». Κακά τα ψέματα. Η περίοδος ανήκει περισσότερο σε θηλυκά μυαλά. Η Μαρία Καλοπούλου θυμάται που στη φάση του millennium είχε γράψει ότι ο 21ος αιώνας μπαίνει με ψηλά τακούνια… Τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο…  Απλώς τα στερεότυπα αλλάζουν.

Η Λίλιαν Νεκταρίου προσπαθεί να διατηρήσει τη γυναικεία ταυτότητα της, το προσιτό προφίλ, αλλά δεν ακολουθεί ξεπερασμένα μοντέλα. «Δεν είμαι η μάνα της ομάδας αλλά είμαι στην παρέα με την ομάδα μου όπως θα ήμουν σε μια παρέα πριν από 20 χρόνια. Προσπαθώ να κάνω ανοίγματα σε νέες κατηγορίες, να φέρουμε καινούρια προϊόντα, να δουλέψουμε με περισσότερα κοινά…  Δεν λειτουργώ με τη λογική ότι υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο. Είμαι πολύ μεγάλη οπαδός της διαφορετικότητας, υπερασπιστής των μειοψηφιών».

Έχετε ακούσει ποτέ ένα «όχι» στον επαγγελματικό στίβο πίσω από το οποίο πιθανόν κρυβόταν ο περιβόητος ανδρικός εγωισμός;

«Έμμεσα, ναι» μου απαντάει αλλά διευκρινίζει ότι οι δύσκολες συνεργασίες και σχέσεις ήταν πολλές φορές με γυναίκες. «Οι γυναίκες υπερασπίζονται λιγότερο η μία την άλλη. Αν ήμαστε πιο κοντά, θα σημειώναμε και μεγαλύτερη εξέλιξη». Ίσως το μυστικό να κρύβεται εκεί τελικά. Στην ταχύτητα που αντιλαμβάνεται κάποια από εμάς ότι ο κόσμος αλλάζει όπως αλλάζουν και οι αξίες ακόμα και οι μάρκες των προϊόντων και η στρατηγική τους απέναντι στον κόσμο. «Οι μάρκες έχουν να παίξουν πιο “κοινοτικό” ρόλο. Η ατομικότητα, το πρότυπο του μοναχικού καβαλάρη δίνουν τη θέση τους στο συλλογικό. Στην Coca-Cola, κάθε προϊόν εκφράζει ένα σκοπό. Εκτός από την καινοτομία, προσθέτουμε αξία στις κοινότητες και τέλος προσθέτουμε αξία στους ανθρώπους. Κι εγώ βρίσκομαι 12 χρόνια στην εταιρεία επειδή με βρίσκουν και οι τρεις πυλώνες σύμφωνη».

Θέλω από την πρώτη στιγμή να τη ρωτήσω, όμως, κάτι άλλο. Αισθάνεται περισσότερο «τυχερή» για το σημείο που έχει φτάσει  ή το θεωρεί λογική συνέπεια όλων των βημάτων της πορείας της;

«Εγώ ήθελα να γίνω καθηγήτρια πανεπιστημίου αλλά στην πορεία έμαθα πολύ περισσότερα με αυτό το ταξίδι που δεν το σχεδίαζα. Κυρίως, έμαθα ότι καμιά φορά το ταξίδι που σε πάει από μόνο του, κάτι έχει να σου πει. Πιστεύω στην τύχη και σίγουρα υπήρξε  μια σειρά συγκυριών που με έβγαλαν από τον αρχικό ακαδημαϊκό στόχο. Όμως η θέση αυτή που πήρα τον Νοέμβριο του 2016 ήταν κάτι που ήθελα και την επιδίωξα. Έχω δουλέψει πολύ κι έχω συνειδητά εκφράσει το τι θέλω». Σε αντίθεση με γυναικείες τακτικές τύπου “να βάλουμε τον άλλο να το καταλάβει” πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άντρες προχωρούν επειδή είναι πιο ξεκάθαροι στους στόχους τους. «Εγώ το έλεγα, το ήθελα και το επιδίωκα! Δεν ήταν θέμα τύχης»

Υπάρχει μεγαλύτερο μάθημα για ένα success story με γυναικεία και μάλιστα ελληνική υπογραφή; Τολμώ να πω πως όχι!