Η μαγεία του έρωτα: 6 λόγοι που μας αρέσει να ερωτευόμαστε

Από μικρή ηλικία αρχίζουμε να νιώθουμε έλξη για τους άλλους, και το τι ακριβώς δημιουργεί αυτή την έλξη είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Ο έρωτας εκπληρώνει, τουλάχιστον προσωρινά, πολλά από τα βασικά βιολογικά και ψυχολογικά στοιχεία των ανθρώπινων αναγκών. Τι είναι άραγε αυτό που μας κάνει να τον κυνηγάμε και να ανυπομονούμε να τον ζήσουμε; Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί ερωτευόμαστε και η επιστήμη σπεύδει να μας δώσει τις απαντήσεις.

Από τη Σοφία Κροκιδά

Γιατί λοιπόν μας αρέσει να ερωτευόμαστε; Η βιολογική ανάγκη για αναπαραγωγή, η διαιώνιση του είδους, η απελευθέρωση ορμονών και η μείωση του στρες. Όλες αυτές οι θεωρίες έχουν βάση, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ανάγκη για ολοκλήρωση κάποιων πολύ βασικών αναγκών μας.

Μας ικανοποιεί την ανάγκη για σεξουαλικότητα, ασφάλεια, αγάπη, κοινωνική αποδοχή. Πολύ σύντομα λοιπόν μπορεί κανείς να ικανοποιήσει όλες αυτές τις ανάγκες χωρίς ιδιαίτερα κόπο και ταυτόχρονα να αφήσει πίσω του λύπη, θυμό, τραύματα ή προκλήσεις.

Γιατί νιώθουμε τόσο ωραία όταν ερωτευόμαστε;

1. Φροντίζουμε περισσότερο τον εαυτό μας

Όταν μας αρέσει κάποιος αυτόματα αρχίζουμε να προσέχουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Προσέχουμε τη διατροφή μας, αλλάζουμε τα μαλλιά μας, βαφόμαστε, αγοράζουμε νέα ρούχα. Και όλα αυτά μας δημιουργούν την αίσθηση του ενθουσιασμού και της ελπίδας. Έχουμε πια έναν νέο σκοπό και κάτι να περιμένουμε.

2. Νιώθουμε πιο χαρούμενοι

Μόνο και μόνο η προσμονή του να μιλήσουμε ή να δούμε τον αγαπημένο μας είναι αρκετή για να ενεργοποιήσει ορμόνες και νευροδιαβιβαστές στο σώμα μας. Μεταξύ άλλων η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη, που ευθύνονται για την καλή διάθεση.

Τα στοιχεία αυτά δημιουργούν ένα αίσθημα έκστασης, διέγερσης, ενέργειας και γενικότερα ευτυχίας. Ξαφνικά έχουμε όρεξη να κάνουμε πράγματα που είχαμε ξεχάσει εδώ και καιρό, και εκτιμούμε τη ζωή διαφορετικά.

3. Αλλάζει η συμπεριφορά και η διάθεσή μας

Όπως είναι αναμενόμενο, όταν είμαστε ερωτευμένοι έχουμε καλύτερη διάθεση. Νιώθουμε χαρούμενοι και θέλουμε να είναι χαρούμενοι και οι γύρω μας. Νιώθουμε πιο γοητευτικοί και πιο καλά με τον εαυτό μας.

Επίσης, μας νοιάζει λιγότερο το να αναμειχθούμε σε αρνητικές καταστάσεις και προτιμούμε να ονειρευόμαστε και να χαμογελάμε. Γινόμαστε πιο κοινωνικοί, μιλάμε περισσότερο με τους φίλους μας και θέλουμε να μοιραστούμε με όλους τα όμορφα συναισθήματα και την εμπειρία του έρωτα. Τέλος, έχουμε περισσότερη ενέργεια και βλέπουμε τα πράγματα με θετική ματιά.

4. Νιώθουμε κοινωνικά αποδεκτοί

Η κοινωνική αποδοχή είναι μεγάλο ζήτημα για τον άνθρωπο. Είμαστε βιολογικά «προγραμματισμένοι» να συνδεόμαστε με τους γύρω μας άλλωστε. Γι’ αυτό και η κοινωνική απόρριψη μπορεί να δημιουργήσει διάφορα ψυχολογικά τραύματα, όπως κατάθλιψη.

Η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας και το να έχουμε έναν σύντροφο είναι πολιτισμικά συνδεδεμένο με την αγάπη, τη χαρά και τη σταθερότητα. Το να μας θέλει κάποιος είναι σαν ένα είδος απόδειξης ότι αξίζουμε να μας αγαπούν.

Το παραπάνω είναι και ένας σημαντικός παράγοντας στο ότι οι έφηβοι αλλά και πολλοί νέοι ενήλικες θέλουν απεγνωσμένα να κάνουν κάποια σχέση. Η πίεση κάποιες φορές είναι τόσο έντονη που ωθεί πολλούς να επινοήσουν ερωτικές εμπειρίες που δεν υπάρχουν. Και δεν είναι λίγοι οι γάμοι που γίνονται λόγω των ίδιων κοινωνικών πιέσεων.

5. Ενισχύεται η αυτοεκτίμηση και η ψυχοκοινωνική ασφάλεια

Το να θεωρούμαστε χαρούμενοι από τον περίγυρό μας ίσως είναι το μόνο που χρειαζόμαστε για να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Διώχνει την πίεση του να είσαι μόνος και να θεωρείσαι ανεπιθύμητος ή δυστυχισμένος, φέρνοντας έτσι μια αίσθηση ασφάλειας και αυτοεκτίμησης.

Επίσης, μια ερωτική σχέση σχεδόν μας εξασφαλίζει το να έχουμε κάποιον για παρέα χωρίς να πρέπει να ζητήσουμε από άλλους να βγούμε.

6. Αυξάνεται η χαρά και τα κίνητρά μας

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να κλίνουν προς τη ρουτίνα και το γνώριμο. Ωστόσο, οι δύο αυτές λέξεις είναι ικανές να ανοίξουν την πόρτα της κατάθλιψης. Γιατί το μυαλό μας είναι φτιαγμένο για να δημιουργεί, να μαθαίνει, να εξελίσσεται. Γνωρίζοντας νέα πράγματα και δοκιμάζοντας επεκτείνουμε τις νευρικές μας απολήξεις, γινόμαστε πιο έξυπνοι και πιο υγιείς.

Όταν ερωτευόμαστε η περιέργειά μας αυξάνεται κατακόρυφα. Θέλουμε να ξέρουμε τα πάντα για τον άλλο, γινόμαστε καλύτεροι ακροατές, συγκεντρωνόμαστε και θέλουμε να ανακαλύψουμε με τον σύντροφό μας νέες εμπειρίες.

Η αίσθηση του καινούριου μας εξιτάρει και είναι καθοριστική για την ευτυχία μας, αίσθηση που φυσικά μπορεί να δημιουργηθεί και μέσω άλλων εμπειριών εκτός από τον έρωτα.

Όταν ο έρωτας είναι τραυματική εμπειρία

Καλά όλα αυτά, αλλά τι γίνεται όταν ο έρωτας παίρνει αρνητικό πρόσημο; Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε και την άλλη όψη του να ερωτεύεσαι, ειδικά όταν δημιουργούνται τόσες προσδοκίες που στο τέλος μπορεί να μας ταλαιπωρήσουν.

Εκτός της ντοπαμίνης και της σεροτονίνης που, όπως αναφέραμε εκκρίνονται στους ερωτευμένους, υπάρχει και η αδρεναλίνη, στοιχείο που πηγάζει από το άγχος. Φυσικά και χρειαζόμαστε λίγη αδρεναλίνη για να συγκεντρωθούμε σε κάτι και να ενθουσιαστούμε. Όταν όμως κάποιος βρίσκεται σε μια ευάλωτη κατάσταση λόγω προηγούμενων τραυμάτων, όπως ένας χωρισμός ή διαζύγιο, χαμηλή αυτοεκτίμηση, μοναξιά, τότε η περίοδος του έρωτα μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα αδρεναλίνης και άγχους.

Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αϋπνίες, εμμονικές σκέψεις, παθολογική ανάγκη για επικοινωνία με τον σύντροφό μας, φόβο εγκατάλειψης, ζήλια και τσακωμούς.

Δυστυχώς πολλοί εκλαμβάνουν τα παραπάνω ως φυσιολογικά στον έρωτα και μένουν σε μια τέτοια κατάσταση μέχρι να μην αντέχουν άλλο και να περνάνε στην επόμενη, μην μπορώντας έτσι να σπάσουν τον φαύλο αυτό κύκλο.

Επίσης, υπάρχει μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που περιμένουν ο έρωτας να κρατήσει για πάντα και χάνουν το ενδιαφέρον τους όταν μειώνεται η ένταση των συναισθημάτων τους. Είναι άνθρωποι εξαρτημένοι από τον έρωτα, ή άνθρωποι που ψάχνουν το τέλειο.

Πάνω απ’ όλα ρεαλισμός

Αν και αποκαλούμε τη φάση αυτή «έρωτα», μάλλον ελάχιστες ομοιότητες έχει με τον αληθινό έρωτα. Περισσότερο έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω που αναφέραμε. Μετά την αρχική αυτή φάση έρχεται η στιγμή που δοκιμάζεται η συμβατότητά μας με τον σύντροφό μας και περνάμε σε μια πιο ουσιαστική σχέση μαζί του.

Γιατί μόνο μέσω της δέσμευσης του να προχωράμε μαζί και να μοιραζόμαστε μπορούμε τελικά να ερωτευτούμε αληθινά κάποιον και να χτίσουμε κάτι που θα αντέξει στον χρόνο.

Και όταν αυτό συμβεί, τότε το ζευγάρι βιώνει ένα δέσιμο όπου προσπαθούν να αποδεχτούν ο ένας τον άλλο, να εξελιχθούν μαζί και να διατηρήσουν μια υγιή ισορροπία μεταξύ της μοναδικότητάς τους και του «μαζί».

Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο ο έρωτας που εκπληρώνει την ανάγκη μας για αγάπη και ολοκλήρωση. Βάζοντας ως προτεραιότητα το να αγαπάμε τον εαυτό μας ανοίγουμε τον δρόμο για ποιοτικές σχέσεις με τους γύρω μας και για την ευτυχία που μπορούμε να βρούμε μόνοι μας αλλά και δίπλα στους άλλους. Γι’ αυτό ερωτευτείτε πρώτα τον εαυτό σας!