Elphaba, η οικοφεμινίστρια: Το «Wicked – Μέρος δεύτερο» παρουσιάζει την ηρωίδα του ως σύμβολο αντίστασης

Η συνέχεια του εξαιρετικά επιτυχημένου Wicked φέρνει την ιστορία της Elphaba Thropp (Cynthia Erivo), γνωστής και ως η Κακιά Μάγισσα της Δύσης, στο τέλος της. Μια εναλλακτική οπτική στον Μάγο του Οζ (1939), το Wicked ξεκίνησε το 1995 ως μυθιστόρημα και το 2003 έγινε επιτυχημένο μιούζικαλ, πριν διασκευαστεί σε ταινία δύο μερών. Αυτή η δεύτερη ταινία ολοκληρώνει την ιστορία της Elphaba και την καθιερώνει ως μια από τις πιο συναρπαστικές οικολογικές ηρωίδες του σύγχρονου κινηματογράφου.

Γράφει η Laura O’Flanagan,
Υποψήφια Διδάκτωρ, Σχολή Αγγλικής Φιλολογίας,
Πανεπιστήμιο Dublin City

Στις τελευταίες στιγμές της πρώτης ταινίας, η μεταμόρφωση της Elphaba σε «κακή μάγισσα» ολοκληρώνεται. Αρνήθηκε να επιτρέψει στον Μάγο (Τζεφ Γκόλντμπλουμ) και στη βοηθό του, Μαντάμ Μόριμπλ (Μισέλ Γέο), να ελέγξουν τη μαγεία της, και έτσι αποβάλλεται αμέσως από την κοινωνία της Σμαραγδένιας Πόλης και χαρακτηρίζεται ως εχθρός του λαού.

Οι μαγικές δυνάμεις της Ελφάμπα είναι εκτός ελέγχου του καθεστώτος και αμέσως γίνεται μια φιγούρα φόβου και χλευασμού. Αλλά για το κοινό, η Ελφάμπα είναι μια ηρωική, παραβατική φιγούρα που αντιστέκεται στην πίεση να συμμορφωθεί.

Η ανεξαρτησία και η ατομικότητά της γιορτάζονται μέσα από εκρηκτικά μουσικά νούμερα. Το “Αψηφώντας τη Βαρύτητα” αφορά την υπεράσπιση όσων δεν μπορούν και την καταπολέμηση της αδικίας όταν κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Η Ελφάμπα είναι μια ηρωίδα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ενώ ο σκληρός αυταρχικός Μάγος και η Μαντάμ Μόριμπλ υποδύονται τους κακούς της ταινίας.

Στο Wicked: Μέρος δεύτερο (Wicked: For Good), η σύνδεση της Ελφάμπα με τη φύση παραμένει κεντρική σε όλη την ιστορία, εκφρασμένη μέσα από το πράσινο χρώμα της και την αγάπη της για τα ζώα.

Απεικονίζεται ως άγρια ​​και ανεξέλεγκτη σε σύγκριση με την άκαμπτη τάξη της Σμαραγδένιας Πόλης. Οι οπτικές αντιθέσεις μεταξύ του κόσμου της Ελφάμπα και του καθεστώτος του Μάγου είναι εντυπωσιακές.

Η Σμαραγδένια Πόλη είναι φανταχτερή, με αφύσικα χρώματα, περιποιημένα τοπία και τεχνολογία σε στιλ steampunk, σε σύγκριση με τους φυσικούς απόκρημνους βράχους που είναι διάσπαρτοι με αγριολούλουδα και τον ανοιχτό ωκεανό που περιβάλλει την Ελφάμπα καθώς πετάει ψηλά πάνω από αυτά με τη σκούπα της.

Η αντίθεση στις πολιτικές κατά των ζώων του Μάγου θέτει την Ελφάμπα σε άμεση σύγκρουση με ένα καθεστώς που φιμώνει τους πιο ευάλωτους. Από αυτή τη στάση, αναδεικνύεται ως μια οικοφεμινιστική φιγούρα αντίστασης.

Ένας όρος που επινοήθηκε για πρώτη φορά το 1974 από τη Φρανσουάζ Ντ’Ομπον στο βιβλίο της «Φεμινισμός ή Θάνατος,» ο οικοφεμινισμός υποστηρίζει ότι η καταπίεση των γυναικών και η εκμετάλλευση της φύσης πηγάζουν από τα ίδια συστήματα εξουσίας και κυριαρχίας.

Περιθωριοποιημένη και φοβισμένη για την ωμή δύναμη της μαγείας της, η Ελφάμπα ενσαρκώνει τον οικοφεμινιστικό σκοπό ενάντια στη διπλή καταπίεση των γυναικών και του φυσικού κόσμου. Υπερασπιζόμενη τα ζώα του Οζ και αντιστεκόμενη στις δυνάμεις που επιδιώκουν να την ελέγξουν, η Ελφάμπα αποτελεί σύμβολο οικοφεμινιστικής αντίστασης.

Η φροντίδα ως μορφή αντίστασης

Αυτή η ερμηνεία υποστηρίζεται περαιτέρω από το έργο της Αμερικανίδας φιλοσόφου και ιστορικού Κάρολιν Μέρτσαντ, η οποία υποστηρίζει ότι οι σύγχρονες πολιτικές δομές εξουσίας βασίζονται στη θεώρηση της φύσης ως μηχανιστικής και ελεγχόμενης.

Η επιθυμία του Μάγου να φιμώσει και να ελέγξει τα ζώα καταδεικνύει αυτή την κοσμοθεωρία, μετατρέποντας τα ζωντανά όντα σε διαχειρίσιμα κομμάτια του διατεταγμένου Οζ του.

Η Ελφάμπα, αντίθετα, ασπάζεται μια ολιστική, σχεσιακή κατανόηση της φύσης που βασίζεται στον σεβασμό παρά στον έλεγχο. Τοποθετώντας την Ελφάμπα σε αντίθεση με τον Μάγο, η ταινία την παρουσιάζει ως μια οικολογική και πολιτική αναστάτωση, ανακτώντας τον παράγοντα για τον εαυτό της και για τον φυσικό κόσμο που προσπαθεί να προστατεύσει.

Η ταινία παρουσιάζει τις σχέσεις μεταξύ των γυναικών ως καταλύτες αντίστασης και αλλαγής. Ο οικοφεμινισμός δίνει μεγάλη σημασία στις σχέσεις και τη φροντίδα, και ο δεσμός της Ελφάμπα με την «καλή μάγισσα» Γκλίντα (Αριάνα Γκράντε) ευθυγραμμίζεται έντονα με αυτή την έμφαση. Αν και η σχέση τους περιπλέκεται για λίγο από ένα ερωτικό τρίγωνο, η ταινία δεν τις τοποθετεί ποτέ ως αντιπάλους.

Αντίθετα, προβάλλει την εξελισσόμενη σύνδεσή τους ως πηγή δύναμης και ηθικής σαφήνειας. Η φιλία τους ορίζεται από την αμοιβαία φροντίδα, η οποία έρχεται σε έντονη αντίθεση με την επιθυμία του Μάγου για κυριαρχία.

Μέχρι το τέλος του Wicked: For Good, η Ελφάμπα γίνεται κάτι περισσότερο από η παρεξηγημένη μάγισσα του Οζ. Είναι μια οικολογική ηρωίδα που υπενθυμίζει στο κοινό ότι η φροντίδα μπορεί να είναι μια ισχυρή μορφή αντίστασης.

Η Ελφάμπα μας προσκαλεί να ξαναδούμε πώς μια φιγούρα μπορεί να γίνει αντικείμενο φόβου και πόσο εύκολα η εξουσία μπορεί να διαμορφώσει τις ιστορίες που κληρονομούμε.

Η δύναμή της πηγάζει από τη συμπόνια και από το θάρρος να ζούμε με ειλικρίνεια. Μακριά από κακιά, η Ελφάμπα είναι μια ηρωίδα και ένα πρότυπο για τους αιώνες, με μια βαθιά και διαισθητική κατανόηση της μεταμορφωτικής δύναμης της φροντίδας και της φιλίας.

ΠΗΓΗ: www.theconversation.com