Η ανδρόσφαιρα είναι προϊόν του νεοφιλελευθερισμού: Μισογυνισμός και κουλτούρα του ανταγωνισμού

Το επιτυχημένο δράμα του Netflix, Adolescence, έχει αναζωπυρώσει τις συζητήσεις σχετικά με τον αντίκτυπο της ανδρόσφαιρας και τη βία κατά των γυναικών. Πολλές από τις απαντήσεις επικεντρώνονται στην προσπάθεια αλλαγής της συμπεριφοράς των αγοριών και των νεαρών ανδρών, ενθαρρύνοντάς τους να βρουν καλύτερα πρότυπα ή να μάθουν από τα μέσα ενημέρωσης για τις βλαβερές επιδράσεις των τοξικών influencers. Αλλά το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Η ανδρόσφαιρα είναι μια σειρά από διασυνδεδεμένες διαδικτυακές μισογυνιστικές κοινότητες.

Γράφει η Sophie Lively, Υποψήφια Διδάκτωρ στην Ανθρωπογεωγραφία, Πανεπιστήμιο του Newcastle

Η τρέχουσα διδακτορική μου έρευνα αναλύει την αρρενωπότητα, την κοινωνική τάξη και τον εθνικισμό και διερευνά πώς αυτές οι αφηγήσεις εμφανίζονται στην καθημερινή ζωή των ανδρών.

Υποστηρίζω ότι η αντιμετώπιση της βλάβης που προέρχεται από αυτές τις διαδικτυακές κοινότητες απαιτεί την κατανόηση της ανδρόσφαιρας ως προϊόντος ενός παγκόσμιου, νεοφιλελεύθερου, καπιταλιστικού συστήματος που βασίζεται στην ανισότητα και τη διαίρεση.

Ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να περιγραφεί ως «καπιταλισμός με στεροειδή». Είναι μια υπερατομικιστική και αγοραία ιδεολογία που καλλιεργεί μια κουλτούρα ανταγωνισμού.

Ο νεοφιλελευθερισμός μάς ενθαρρύνει να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως απομονωμένα άτομα, υπεύθυνα για τη δική μας επιτυχία ή αποτυχία. Μεταξύ πολλών άλλων, η έρευνα έχει δείξει ότι ένα από τα αποτελέσματά του είναι μια βαθιά μοναξιά. Αυτό είναι κάτι που εκμεταλλεύεται η ανδρόσφαιρα.

Τα πρότυπα είναι σημαντικά, αλλά η αποσύνδεση που νιώθουν τόσοι πολλοί σήμερα δεν θα διορθωθεί από καλύτερα πρότυπα μέσα στο ίδιο σύστημα. Για παράδειγμα, η μαύρη φεμινιστική σκέψη, η οποία αναγνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο ο ρατσισμός και ο σεξισμός τέμνονται και μπορεί να προσφέρει εκτεταμένες δομικές κριτικές.

Υπάρχουμε μέσα σε ένα σύστημα που βασίζεται στην ανισότητα και τη βία. Είναι ένα σύστημα που ανταμείβει τον ανταγωνισμό αντί της συνεργασίας, την απληστία αντί της φροντίδας και είναι επιβλαβές για όλους μας.

Μας δείχνει ότι οι προσπάθειες για τον τερματισμό της βίας κατά των γυναικών πρέπει να λαμβάνουν χώρα παράλληλα με την εργασία για την αλλαγή ευρύτερων συστημάτων.

Έτσι, για να αρχίσουμε να αποτρέπουμε τη βία, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε τις βαθύτερες αιτίες, όπως η φτώχεια και η ανισότητα.

Μέτρηση των ανθρώπων με βάση την «αξία»

Η ανδρόσφαιρα εντοπίζει μηνύματα σχετικά με την αποτυχία. Παράλληλα με το γεμάτο μίσος και μισογυνιστικό περιεχόμενο, οι αφηγήσεις που βασίζονται στην ντροπή από την ανδρόσφαιρα υποδηλώνουν ότι τα αγόρια και οι άνδρες είναι ηττημένοι, αδύναμοι και τεμπέληδες αν δεν «επιτυγχάνουν». Αυτό είναι βαθιά επιζήμιο για όλους όσους έλκονται από τέτοια μηνύματα.

Η έννοια της αυτοεκτίμησης εμφανίζεται τακτικά στην ανδρόσφαιρα, αλλά σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τον πλούτο ή την παραγωγικότητα: Δούλεψε σκληρότερα, ανέβα και άλεσε, βγάλε χρήματα.

Αυτές οι ιδέες δεν υπάρχουν μόνο σε αυτούς τους διαδικτυακούς χώρους. Παρόμοια γλώσσα – αυτοεπένδυση, απόδοση, παραγωγικότητα, προσωπική ανάπτυξη, αποτελεσματικότητα – έχει γίνει μέρος του καθημερινού μας τρόπου να μιλάμε για τον εαυτό μας και τους άλλους.

Η βιομηχανία τής ευεξίας μας υπόσχεται ότι μπορούμε να «λάμψουμε». Τα βιβλία αυτοβοήθειας και η κουλτούρα της ανδρόσφαιρας μας ενθαρρύνουν να είμαστε καλύτεροι και να παράγουμε περισσότερα. Οι influencers του τρόπου ζωής δείχνουν πώς να μετατρέψουμε την καθημερινή μας ύπαρξη σε ένα εμπορεύσιμο προϊόν.

Αυτός ο τρόπος σκέψης μετατρέπει τους ανθρώπους σε προϊόντα. Δεν έχει να κάνει με το ποιος είσαι – έχει να κάνει με το τι παράγεις. Η σημερινή ακροδεξιά (της οποίας μέρος είναι η ανδρόσφαιρα) κεφαλαιοποιεί αυτές τις ιδέες και την εμμονή με την οικονομική αξία.

Υπάρχουν εκδοχές αυτού που απευθύνονται σε γυναίκες και κορίτσια, όπως οι «cleanfluencers», οι οποίοι αναδιατυπώνουν τις οικιακές εργασίες όχι μόνο ως μια αναλώσιμη προσωπική μάρκα, αλλά και ως λαμπερή και διασκεδαστική πρακτική.

Δεν είναι πειστικό ότι αν οι μισογύνηδες με κάποιον τρόπο εξαφανιστούν, οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν θα υποφέρουν πλέον από τέτοια ακραία επίπεδα μισογυνίας και βίας στα χέρια αγοριών και ανδρών.

Αλλά τα μηνύματα της κουλτούρας της δουλοπαροικίας που βρίσκονται στο επίκεντρο της ανδρόσφαιρας είναι ιδιαίτερα διακριτά στα υπερανδρικά τους μηνύματα που επικεντρώνονται στην «αυτοβελτίωση», τα οποία υποστηρίζουν τη σκληρότερη και περισσότερη εργασία, ενώ παράλληλα είναι αδίστακτα και κυρίαρχα.

Η εστίαση στην κυριαρχία και την ατομική επιτυχία ενθαρρύνει τα νεαρά αγόρια και τους άνδρες να δουν την αυτοεκτίμησή τους συνδεδεμένη με αυτό και μόνο. ​​Αυτό το μήνυμα εκτείνεται πέρα ​​από την ανδρόσφαιρα και αποτελεί μέρος του ίδιου του συστήματος μέσα στο οποίο όλοι υπάρχουμε.

Αντίσταση στο σύστημα

Όσοι γοητεύονται από τις αφηγήσεις της ανδρόσφαιρας είναι θύματα καθώς και θύτες. Αυτό δεν δικαιολογεί τις πράξεις τους, ούτε σημαίνει ότι δεν πρέπει να λογοδοτούν. Το πώς φροντίζουμε ο ένας τον άλλον μέσα σε μια καπιταλιστική κοινωνία δεν είναι εύκολο ή απλό.

Πολύ συχνά, όμως, η συζήτηση επικεντρώνεται αποκλειστικά σε τιμωρητικές απαντήσεις, όπως η υποστήριξη μεγαλύτερων ποινών φυλάκισης. Αν επικεντρωθούμε μόνο στην τιμωρία, χάνουμε τη μεγαλύτερη εικόνα.

Πρέπει να βρούμε πιο συμπεριληπτικούς τρόπους να μιλάμε για τη βλάβη και να αντιδρούμε σε αυτήν – ενώ παράλληλα επανεξετάζουμε τι σημαίνει να νοιαζόμαστε πραγματικά ο ένας για τον άλλον.

Τα κινήματα κατάργησης της δουλείας προσπαθούν να δημιουργήσουν συστήματα που βελτιώνουν την υγεία και την ασφάλεια των ανθρώπων και να χτίσουν ένα μέλλον χωρίς φυλακές.

Η εστίαση στο χτίσιμο κοινοτήτων είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης της υπερατομικότητας του νεοφιλελευθερισμού.

Επιδιώκουν να δημιουργήσουν απαντήσεις στη βλάβη που βασίζονται στην εκπαίδευση και την κοινοτική λογοδοσία – όπου οι κοινότητες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τον εντοπισμό ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Οι προσεγγίσεις της κατάργησης της δουλείας υποστηρίζουν την επέκταση των δικτύων υποστήριξης και την επένδυση σε πόρους που κρίνονται κατάλληλοι από τα θύματα.

Προτάσεις όπως αυτή λειτουργούν για την πρόληψη της βίας. Η εστίασή τους στην κοινότητα σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα τις απομονωτικές επιπτώσεις του νεοφιλελευθερισμού.

ΠΗΓΗ: www.theconversation.com