Μήπως η ανάγκη σας για έλεγχο σαμποτάρει τις σχέσεις σας;

Όλοι μας επιθυμούμε τον έλεγχο μερικές φορές. Ίσως αναλαμβάνουμε ένα έργο με αυστηρή προθεσμία, δίνουμε οδηγίες σε ένα παιδί, απαιτούμε από ένα μέλος της οικογένειας να σεβαστεί τις επιθυμίες μας ή παίρνουμε τον έλεγχο για να διασφαλίσουμε την ασφάλεια όλων. Αυτό είναι κατανοητό. Αλλά αν παίρνουμε τακτικά μια στάση ελέγχου, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στις σχέσεις μας. Είτε αυτή η παρόρμηση προέρχεται από άγχος, ψυχαναγκασμό ή αυτοδικαίωση, η ανάγκη μας να ρυθμίζουμε τα πάντα γύρω μας μπορεί να προκαλέσει τα ακόλουθα προβλήματα στις σχέσεις μας.

Από τη Μαρία Καλοπούλου

Η επιμονή να γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλουμε είναι εξαντλητική για όλους. Η μικροδιαχείριση κάθε πτυχής ενός σεναρίου κάνει τους άλλους να νιώθουν ότι πρέπει να συμμορφώνονται με τα πρότυπά μας, αν θέλουν να τους αποδεχτούμε.

Ίσως να νιώθουν ότι θα υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες αν αποκλίνουν από τις απαιτήσεις μας ή ότι θα τους απορρίψουμε αν δεν συμβαδίζουν με αυτό που θέλουμε.

Ταυτόχρονα, εξαντλούμε τον εαυτό μας με την ανάγκη μας να επιβλέπουμε κάθε λεπτομέρεια και νιώθουμε δυσαρέσκεια που νιώθουμε υποχρεωμένοι να το κάνουμε εξαρχής.

Αν θέλουμε πιο ευτυχισμένες σχέσεις, πρέπει να καταλάβουμε γιατί έχουμε αυτή την παρόρμηση να ελέγχουμε τους άλλους και πώς μπορούμε να την ξεπεράσουμε.

1. Έλλειψη αμοιβαιότητας

Όταν επικεντρωνόμαστε μόνο στις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, επικοινωνούμε ξεκάθαρα στους άλλους ότι οι δικές τους δεν έχουν σημασία.

Για παράδειγμα, ίσως αποφασίσουμε ότι η επιθυμία μας για διακοπές στο Μεξικό είναι πιο σημαντική από την επιθυμία του συντρόφου μας να μείνει σπίτι και να εξοικονομήσει χρήματα – και έτσι κλείνουμε το ταξίδι για δύο ούτως ή άλλως.

Αυτή η ενέργεια επικοινωνεί δυνατά και ξεκάθαρα ότι «αυτό που θέλω είναι πιο σημαντικό από αυτό που θέλεις εσύ». Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο σύντροφός μας είναι θυμωμένος μαζί μας που αγνοούμε εντελώς τις επιθυμίες του.

Ακόμα κι αν νομίζουμε ότι προσπαθούμε να είμαστε χρήσιμοι, πρέπει να παρέχουμε χώρο στα αγαπημένα μας πρόσωπα να επικοινωνήσουν τις επιθυμίες τους και να προσπαθήσουμε να ακούσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους ειλικρινά.

2. Ανισορροπίες στις σχέσεις

Όταν ενεργούμε με τόσο αυταρχικό τρόπο, συχνά επικρατούν ανισορροπίες στον τρόπο που σχετιζόμαστε ο ένας με τον άλλον.

Εάν οι σύντροφοί μας ανακαλύψουν ότι θέλουμε να περνά πάντα το δικό μας, μπορεί να αποσυρθούν εντελώς ή απλώς να υποταχθούν. Σταματούν να σκέφτονται και να συμμετέχουν ενεργά στη σχέση, αντίθετα συμφωνούν με απρόθυμο ή θυμωμένο τρόπο με όλα όσα θέλουμε.

Ως αποτέλεσμα, γινόμαστε οι μόνοι που σκεφτόμαστε και κάνουμε στη σχέση, κάτι που αφήνει τόσο τους συντρόφους μας όσο και εμάς να νιώθουμε δυσαρεστημένοι και αγανακτισμένοι.

3. Συναισθήματα αγανάκτησης

Μπορεί επίσης να νιώθουμε αγανάκτηση επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να λάβουμε εκτίμηση και συνεργασία γιατί ό,τι κάνουμε πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Για παράδειγμα, ίσως η κόρη σας, σας πει ότι θέλει έναν απλό γάμο, αλλά εσείς αποφασίζετε να της κάνετε έναν μεγάλο και πλούσιο. Όταν όχι μόνο δεν εκτιμά την επιπλέον προσπάθεια, αλλά ισχυρίζεται επίσης ότι αισθάνεται ασέβεια και αγνόηση, μπορεί να νιώσετε θυμό και έκπληξη.

Για να αποφύγουμε αυτό το είδος σεναρίου, πρέπει να αμφισβητήσουμε την υπόθεσή μας ότι ξέρουμε τι είναι καλύτερο για τους άλλους και να αντισταθούμε στην παρόρμηση να απορρίψουμε τα πράγματα που μας λένε τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

4. Κατασταλμένη αίσθηση αυτοελέγχου

Οι σχέσεις ελέγχου είναι τοξικές σχέσεις για όλους τους εμπλεκόμενους. Το άτομο που ελέγχεται μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ανεπαρκή, πιστεύοντας ότι είναι ανίκανο να κάνει πολλά.

Μπορεί να νιώθουν μια αίσθηση αναξιότητας καθώς δεν λαμβάνονται υπόψη, δεν ακούγονται και δεν γίνονται σεβαστά όταν έρχεται η ώρα να πάρουν αποφάσεις.

Και όσοι από εμάς ελέγχουμε μπορεί τελικά να μην νιώθουμε καλά για το ποιοι είμαστε καθώς συνειδητοποιούμε την αυταρχικότητά μας και τον εγωισμό μας.

Όταν η οικογένεια και οι φίλοι μας αποστασιοποιούνται αφού προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο για όλους, νιώθουμε απόρριψη και ανασφάλεια.

Για αυτόν τον λόγο, πρέπει να ακούμε πώς νιώθουν οι άλλοι για την ελεγκτική μας ικανότητα και να ελέγχουμε και τον εαυτό μας, ώστε να μπορέσουμε να μεταβούμε από τον έλεγχο στη συνεργασία.

Συμπέρασμα

Η ανάγκη μας για έλεγχο μπορεί να καταστρέψει τις σχέσεις μας. Ακόμα και όταν προσπαθούμε απλώς να πραγματοποιήσουμε τις διακοπές μας ή να βελτιώσουμε το σπίτι μας, πρέπει να προσπαθήσουμε να έχουμε κατά νου την αμοιβαιότητα καθώς κάνουμε προτάσεις και αναλαμβάνουμε δράση.

Σίγουρα, μπορούμε να ερευνήσουμε το νέο εστιατόριο στην πόλη και να προτείνουμε να το δοκιμάσουμε, αλλά ας είμαστε ανοιχτοί όταν ο φίλος, ο σύντροφος ή το μέλος της οικογένειάς μας απαντήσει με τη δική του πρόταση να δοκιμάσει ένα νέο εστιατόριο που έχει τραβήξει την προσοχή του.

Ας ακούσουμε τις ιδέες τους και ας τους δώσουμε την ίδια προσοχή που έχουμε δώσει στις δικές μας επιθυμίες. Ας ακούσουμε πλήρως ο ένας τον άλλον και ας μιλήσουμε ειλικρινά. Κάτι τέτοιο πιθανότατα θα οδηγήσει όχι μόνο σε ευχάριστα σχέδια για δείπνο, αλλά και σε ισχυρότερες και υγιέστερες σχέσεις με τους ανθρώπους που αγαπάμε.