Οι 5 κορυφαίοι τρόποι για τη διαχείριση του συλλογικού πένθους σε δύσκολους καιρούς
Η θλίψη είναι μια παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία, ειδικά όταν είναι μια συλλογική θλίψη που μπορούμε να νιώσουμε όλοι. Πόλεμοι, επιθέσεις, καταστροφές που συμβαίνουν συνεχώς γύρω μας, μας κάνουν να νιώθουμε λύπη αλλά και ανασφάλεια. Είναι επίσης, εκείνες οι στιγμές, που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ποιος είναι ο ρόλος μας στον κόσμο. Όπως λένε οι ψυχολόγοι, ο συλλογικό τραύμα επηρεάζει τα πάντα μέχρι το νευρικό μας σύστημα. Τι πρέπει να προσέξουμε;
Με την απώλεια, υπάρχει μια βαθιά εμπειρία ολόκληρου του σώματος που δεν κατανοούμε πλήρως, εξηγούν οι ψυχολόγοι, προσθέτοντας ότι η κοινωνία πάντα εξισώνει τη θλίψη με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, αλλά πραγματικά προκαλείται από τόσα πολλά πράγματα και μπορεί να είναι απίστευτα βαθιά προσωπική.
Η θλίψη μπορεί να θεωρηθεί ως η αισθητή απώλεια για οτιδήποτε είναι σημαντικό για εμάς. Ακόμη και η απώλεια ασφάλειας – και αυτό μπορεί να προέλθει από συλλογικά πράγματα, ακόμα κι αν δεν συμβαίνει απαραίτητα κοντά μας, είναι ένας ακόμη παράγοντας.
Δείτε τι συνιστούν οι ειδικοί για όσους αισθάνονται τον αντίκτυπο του συλλογικού τραύματος και της θλίψης:
1. Δώστε προτεραιότητα στην ασφάλεια και τη φροντίδα
Όταν η συλλογικότητα πονάει, πονάμε κι εμείς και αυτό περιλαμβάνει την αίσθηση ασφάλειας μας. Επιπλέον, τις περισσότερες φορές, τείνουμε επίσης να βάζουμε την αυτοφροντίδα μας στο πίσω μέρος.
Έτσι είναι πολύ σημαντικό να δημιουργήσετε ένα ασφαλές περιβάλλον για τον εαυτό σας και να προωθήσετε τη δική σας σωματική και συναισθηματική ευεξία, όπως με μια ρουτίνα ενσυνειδητότητας, να ξεκουράζεστε αρκετά, να πίνετε αρκετό νερό και να βγαίνετε στη φύση.
Όχι μόνο αυτό, αλλά δώστε στον εαυτό σας την άδεια να απλοποιήσει τα πράγματα, ή πιο απλά, επιστρέψτε στα βασικά. Όταν επιστρέφουμε στα βασικά όταν είμαστε καταβεβλημένοι είναι ένα κομμάτι ανακούφισης, ο ίδιο και η προσπάθεια να ασχοληθείτε με απλά, καθημερινά πράγματα θα είναι χρήσιμη.
2. Χτίστε δομή στη ζωή σας
Μαζί με τις βασικές πτυχές της φροντίδας του εαυτού σας, όπως το φαγητό και η ενυδάτωση, η δομή και η ρουτίνα τείνουν επίσης να χάνονται, όταν περνάμε μια δύσκολη περίοδο. Όταν επικρατεί χάος και αβεβαιότητα, δεν έχουμε αρκετή δομή, οπότε όλα φαίνονται χαοτικά.
Ως εκ τούτου, εφαρμόστε κάποια επιπλέον δομή στην καθημερινότητά σας, όπου μπορείτε. Είτε αυτό είναι ο καθορισμός ώρας για τον χρόνο που θα ασχοληθείτε με τα κοινωνικά σας δίκτυα και το να αφήνετε το τηλέφωνό σας στην άκρη, είτε για να επαναλάβετε τη συνήθεια να πηγαίνετε στο γυμναστήριο γυρνώντας από τη δουλειά.
Μας βοηθά να επαναφέρουμε μια αίσθηση κανονικότητας στη ζωή μας και να έχουμε ένα προβλέψιμο πλαίσιο, όταν υπάρχει χάος γύρω μας.
3. Εξασκήστε την ενσυναίσθηση και την αυτοσυμπόνια
Αυτό είναι διπλό: εξομάλυνση της ενσυναίσθησης, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει συμπόνια για τον εαυτό μας. Το συλλογικό τραύμα και η θλίψη είναι κάπως διαφορετικό από το προσωπικό πένθος που νιώθουμε σε μια πιο μικρή κλίμακα – αλλά και τα δύο έχουν μια θέση σε αυτή τη συζήτηση.
Η ενσυναίσθηση πρέπει να εξομαλυνθεί και να την επεξεργαστείτε περαιτέρω, επειδή μιλάει για το πόσο διασυνδεδεμένοι νιώθουμε ο ένας με τον άλλον. Αυτό είναι ένα όμορφο πράγμα, και ο εγκέφαλος και το σώμα σας αντιδρούν κατάλληλα όταν αναγνωρίζουν το συλλογικό τραύμα.
Ταυτόχρονα, να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας και να ασκείτε αυτοσυμπόνια, αναγνωρίζοντας ότι σε πιο δύσκολες στιγμές τα πράγματα είναι πιο δύσκολο να διαχειριστούν. Είναι πολύ εύκολο να πεις, «απλά να είσαι καλός με τον εαυτό σου», αλλά είναι πολύ σημαντικό να μην κρίνεις τον εαυτό σου επειδή δεν ξέρεις αρκετά ή δεν μπορείς να κάνεις αρκετά. Έχοντας συμπόνια για τον εαυτό μας όταν νιώθουμε αβοήθητοι είναι πολύ σημαντικό πράγμα.
4. Γνωρίστε τα συναισθηματικά σας όρια
Σε περιόδους συλλογικού τραύματος, μπορεί να νιώθεις ότι είναι αδύνατο -ακόμα και λάθος- να κοιτάξεις από την άλλη μεριά. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τα συναισθηματικά σας όρια, όταν ένα τέτοιο τραύμα αρχίζει να διαπερνά την ευημερία σας, προκαλώντας θλίψη και συναισθηματικές αντιδράσεις και οδηγώντας σε αδυναμία και απελπισία.
Μπορεί να παραλύσουμε τελείως από τη θλίψη και το τραύμα. Τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά, άρα είναι εντάξει να δώσετε στον εαυτό σας την άδεια να απενεργοποιήσει τα πράγματα, αν διαπιστώσετε ότι οι καταστάσεις σας απορυθμίζουν εντελώς. Είναι καλό να κατανοήσετε τα συναισθηματικά σας όρια.
Το θέμα εδώ δεν είναι να το παρακάμψετε, να κάνετε τα στραβά μάτια ή να προσποιηθείτε ότι όλα είναι καλά, αλλά μάλλον να προστατεύσετε την ικανότητά σας να κάνετε ό,τι μπορείτε, όταν και όπου μπορείτε. Δεν θέλουμε να αισθανόμαστε απελπισμένοι ή παράλυτοι, και το να βομβαρδιζόμαστε με τραύμα όλες τις ώρες δεν πρόκειται να μας βοηθήσει σε τίποτα.
5. Αναζητήστε υποστήριξη
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, απευθυνθείτε σε δίκτυα υποστήριξης ή έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας εάν δυσκολεύεστε. Είναι εντάξει να χρειαζόμαστε καθοδήγηση και υποστήριξη για να περάσουμε περιόδους συλλογικού τραύματος – και απλώς να έχουμε την υποστήριξη.
Μπορεί να μας προσφέρει κατανόηση, έναν ασφαλή χώρο για να μοιραστούμε τις εμπειρίες και τα συναισθήματά μας και τη σύνδεση με τους ανθρώπους που νιώθουν το ίδιο.
Όλοι πρέπει να αισθανόμαστε επικυρωμένοι και υποστηριζόμενοι, καθώς και να έχουμε μια αίσθηση κοινότητας, ώστε να μην νιώθουμε απομονωμένοι και μόνοι, οπότε μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια.
Το συμπέρασμα
Η συλλογική θλίψη μάς υπενθυμίζει ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι και όλοι έχουμε έναν ρόλο να παίξουμε ως μέρος ενός συνόλου. Και σε στιγμές που η θλίψη είναι υπερβολική και δεν το αντέχεις, τότε είναι που ήρθε η ώρα να δώσεις στον εαυτό σου την άδεια να ξεκουραστεί, να ανακάμψει και να επικεντρωθεί σε αυτό που μπορείς να ελέγξεις.
