Η θρυλική Διαδρομή 7 της Χιλής: Επική διαδρομή προς το τέλος του κόσμου
Φτιαγμένος από τον Χιλιανό Στρατό τη δεκαετία του 1970, αυτός ο μερικώς ασφαλτοστρωμένος αυτοκινητόδρομος εκτείνεται σε 1.240 χιλιόμετρα από το Puerto Montt μέχρι τη Villa O’Higgins, συνδέοντας τις κάποτε απομονωμένες κοινότητες της Παταγονίας μέσα από μερικά από τα πιο αδυσώπητα εδάφη στη Γη. Ο δρόμος είναι τόσο απομακρυσμένος και απαιτητικός που η οδήγησή του μοιάζει με ταξίδι στην άκρη του πολιτισμού. Η Carretera Austral της Χιλής παραμένει ένα από τα πιο απομακρυσμένα και εντυπωσιακά οδικά ταξίδια στον κόσμο, όπου κάθε χιλιόμετρο δοκιμάζει την αποφασιστικότητά σας και ανταμείβει την επιμονή σας.
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Το πλοίο από το Hornopirén πλέει μέσα από σκούρα μπλε νερά καθώς η ηπειρωτική χώρα της Χιλής χάνεται στην ομίχλη. Μπροστά βρίσκεται ο μικροσκοπικός οικισμός Caleta Gonzalo και η πραγματική αρχή της Carretera Austral – της θρυλικής Διαδρομής 7 της Χιλής.
Ένας δρόμος λαξευμένος από την άγρια φύση
Η κατασκευή του αυτοκινητόδρομου απαιτούσε δεκαετίες ανατίναξης μέσα από συμπαγή γρανίτη, γεφυρώνοντας ορμητικά ρέματα και δημιουργώντας ένα μονοπάτι, όπου δεν υπήρχε ψυχή.
Ακόμα και σήμερα, τμήματα παραμένουν χωμάτινα, ωστόσο, το τοπίο αποζημιώνει εκατονταπλάσια: αρχαία δάση από δέντρα αλέρσε, εντυπωσιακά φιόρδ της Χιλής, οι χιονισμένες Άνδεις και τιρκουάζ-μπλε λίμνες που τροφοδοτούνται από παγετώνες.
Η πρώτη διαδρομή που καλύπτει 630 χιλιόμετρα μεταξύ Τσαϊτέν και Μπαΐα Μούρτα, είναι μια μεγάλη διαδρομή με βάση όλα τα κριτήρια, αλλά στον πιο μοναχικό δρόμο της Παταγονίας, γρήγορα γίνεται πρόκληση.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι οι ντόπιοι επιμένουν σε ανθεκτικά, τετρακίνητα φορτηγά.
Η ανάβαση σε χαλαρές χαλικοστρωμένες πλαγιές που υψώνονται συνεχώς πάνω από ένα ορεινό πέρασμα απαιτούν όλη την προσοχή των οδηγών που αποτολμούν να ζήσουν την εμπειρία, καθώς και τις ικανότητές τους.
Πέρα από την Πουγιουχουάπι, γνωστή για τις φυσικές θερμές πηγές της, η Καρετέρα ισοπεδώνεται, καθώς πλησιάζετε την Κοϊχάικε, την τελευταία μεγαλύτερη πόλη της διαδρομής.
Μετά από αυτό, θα συναντήσετε μικρούς οικισμούς με βασικά παντοπωλεία που χρησιμεύουν ως ταχυδρομεία, καφετέριες, πρατήρια καυσίμων και καταστήματα ψαρέματος, όλα σε ένα.
Ο δρόμος εξομαλύνεται για λίγο πριν βυθιστεί ξανά σε χαλικόστρωτα μονοπάτια που διασχίζουν σκοτεινά αρχαία δάση και αγκαλιάζουν τις όχθες ποταμών με τα καταγάλανα νερά, με τις πανύψηλες κορυφές των Άνδεων να υψώνονται εκατέρωθεν.
Όπου η κλιματική αλλαγή αποκαλύπτει αρχαία θαύματα
Η Μπαΐα Μούρτα βρίσκεται περίπου στα μισά της διαδρομής Καρετέρα Αουστράλ και εδώ είναι που ο δρόμος περιβάλλει τις όχθες της λίμνης Χενεράλ Καρέρα, της δεύτερης μεγαλύτερης λίμνης της Νότιας Αμερικής.
Από εδώ, μία παράκαμψη προς το Πουέρτο Σάντσες και τις εκπληκτικές Μαρμάρινες Σπηλιές, ένα φυσικό θαύμα που μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε πληρέστερα από την κλιματική αλλαγή, είναι επιβεβλημένη.
Η ανάδειξη των σπηλαίων ως τουριστικού προορισμού είναι αρκετά πρόσφατη και αναμφίβολα είναι ένα από τα πιο απίστευτα φυσικά θαύματα του κόσμου.
Όλα άλλαξαν όταν η στάθμη της λίμνης άρχισε να πέφτει, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, οι παγετώνες υποχωρούν και υπάρχει λιγότερο χιόνι, γι’ αυτό και τα Μαρμάρινα Σπήλαια έχουν αρχίσει να αποκαλύπτονται τα τελευταία 40 χρόνια.
Τα ίδια τα σπήλαια φαίνονται αιθέρια: φυσικοί βραχώδεις σχηματισμοί με καμπυλωτά τοιχώματα καλυμμένα με στροβιλιζόμενα ορυκτά μοτίβα, πλημμυρισμένα με τιρκουάζ νερά που γεμίζουν τα σπήλαια με μπλε φως.
Σχηματισμένα πριν από περίπου 10.000 έως 15.000 χρόνια, καθώς το νερό της λίμνης διέλυε αργά τα ορυκτά στα πετρώματα, ενσαρκώνουν τόσο τη φυσική ομορφιά όσο και τις επιπτώσεις της περιβαλλοντικής αλλαγής.
Ο δρόμος… σας καλεί
Πίσω στη Διαδρομή 7, η Carretera επιβάλλει τον δικό της ρυθμό. Ακόμη και το πιο προσεκτικά σχεδιασμένο πρόγραμμα δεν εφαρμόζεται στην Παταγονία, όπου μια αλλαγή στον καιρό, μια κατολίσθηση, ένα καθυστερημένο φέρι θα μπορούσε να σημαίνει μια παύση μιας ή δύο ολόκληρων ημερών.
Σε αυτή τη διαδρομή είναι επίσης πιθανόν να συναντήσετε γκάουτσος με άλογα που μεταφέρουν κοπάδια βοοειδών. Οι Χιλιανοί καουμπόηδες είναι ένα θέαμα που αξίζει να δείτε. Ντυμένοι με ανθεκτικά δερμάτινα καλύμματα, μάλλινα πουλόβερ και τα εμβληματικά μπερέ, κρατώντας μακριά μαστίγια και κατευθύνοντας αριστοτεχνικά τα άλογά τους, οι γκάουτσος οδηγούν τα κοπάδια βοοειδών αριστοτεχνικά.
Το τοπίο με τους γρανιτένιους τοίχους, τις καλυμμένες από παγετώνες Άνδεις και την πλούσια βλάστηση σε μοβ, ροζ και κίτρινο χρώμα από ανθισμένα αγριολούλουδα είναι μοναδικό.
Η τελική πορεία προς το «Τέλος του Κόσμου»
Το τελευταίο τμήμα από το Cochrane μέχρι τη Villa O’Higgins είναι ταυτόχρονα το πιο απαιτητικό και εντυπωσιακό. Ο δρόμος στενεύει σε μια μόνο λωρίδα σκαλισμένη σε γκρεμούς με τρομακτικές κατηφόρες.
Μερικές φορές το ταξίδι είναι η περιπέτεια. Στο Ends of the Earth, απολαμβάνουμε μακρινούς προορισμούς που αξίζουν την πεζοπορία.
Η ίδια η Villa O’Higgins μοιάζει με ένα φυλάκιο στην άκρη του πολιτισμού.
Αυτή η μικροσκοπική παραμεθόρια πόλη με λιγότερους από 500 κατοίκους βρίσκεται σε μια κοιλάδα που περιβάλλεται από παγετώδεις κορυφές, όπου ο δρόμος κυριολεκτικά δεν έχει γη για να διασχίσει.
Πιο πέρα βρίσκεται το Νότιο Παταγονικό Παγωμένο Πεδίο – το τρίτο μεγαλύτερο παγωμένο πεδίο στον κόσμο μετά την Ανταρκτική και τη Γροιλανδία.
Ο μοναδικός κεντρικός δρόμος της πόλης είναι γεμάτος με φθαρμένα ξύλινα κτίρια. Εδώ, οι ντόπιοι χαιρετούν κάθε διερχόμενο όχημα. Η Villa O’Higgins είναι το σημείο όπου τελειώνει ο δρόμος – όχι επειδή οι μηχανικοί έμειναν από δυνάμεις, αλλά επειδή η ίδια η Γη είναι πολύ άγρια για να τιθασευτεί.
Από εδώ, οι ταξιδιώτες μπορούν να κάνουν εκδρομές με βάρκα σε παγετώνες ή να ξεκινήσουν πολυήμερες πεζοπορίες.
Είναι γλυκόπικρη η αίσθηση φτάνοντας στο τέλος της Carretera Austral. Ο δρόμος αντιπροσωπεύει κάτι όλο και πιο σπάνιο: ένα ταξίδι όπου ο προορισμός έχει λιγότερη σημασία από το να φτάσεις κάπου. Είναι ένας δρόμος που αφαιρεί τις ανέσεις του σύγχρονου ταξιδιού και σε αναγκάζει να ασχοληθείς με το τοπίο, τον καιρό και τους δικούς σου περιορισμούς.
Σχεδιάστε το ταξίδι σας
Ο Δεκέμβριος-Μάρτιος προσφέρει τον καλύτερο καιρό, αν και ακόμη και το καλοκαίρι μπορεί να φέρει απρόβλεπτες καταιγίδες. Συνιστάται ένα όχημα 4×4, αλλά οι προσεκτικοί οδηγοί με κανονικά αυτοκίνητα μπορούν να διαχειριστούν τα περισσότερα τμήματα.
Προγραμματίστε 7-10 ημέρες για το πλήρες ταξίδι, αφήνοντας χρόνο για καθυστερήσεις λόγω καιρού, μηχανικά προβλήματα και την απλή πραγματικότητα ότι η βιασύνη ακυρώνει τον σκοπό ενός από τα τελευταία σπουδαία οδικά ταξίδια στον κόσμο.
Τα πρατήρια καυσίμων είναι στρατηγικά τοποθετημένα αλλά μακριά το ένα από το άλλο. Το τμήμα των 100 χιλιομέτρων μεταξύ Cochrane και Villa O’Higgins δεν έχει πρατήρια.
Πού να σταματήσετε:
Αξίζει να κάνετε παρακάμψεις στα Μαρμάρινα Σπήλαια (προσθήκη μισής ημέρας), στο Εθνικό Πάρκο Κεουλάτ με τον κρεμαστό παγετώνα του (παράκαμψη δύο ωρών) και στις θερμές πηγές στο Πουγιουχουάπι (ακριβώς πάνω στη διαδρομή).
Απολαύστε τη σιωπή και τη μοναξιά, τους απαλούς κυματισμούς στην απίστευτα μπλε Λίμνη Χενεράλ Καρέρα και τη ζεστασιά της μικρής κοινότητας του Πουέρτο Σάντσες.
