Ολική Σεληνιακή Έκλειψη του «Ματωμένου Φεγγαριού» – Η μεγαλύτερη σε διάρκεια εδώ και χρόνια
Ένα συναρπαστικό γεγονός θα συμβεί τη νύχτα 7-8 Σεπτεμβρίου! Η Γη θα ευθυγραμμιστεί ακριβώς μεταξύ του Ήλιου και της Σελήνης, παράγοντας τη δεύτερη και τελευταία ολική σεληνιακή έκλειψη του έτους. Πού θα είναι ορατή και πόσο θα διαρκέσει;
Διάρκεια και φάσεις της έκλειψης
Ολόκληρη η έκλειψη θα διαρκέσει λίγο περισσότερο από πέντε ώρες. Το αποκορύφωμα θα είναι μια φάση ολικής έκλειψης 82 λεπτών, κατά την οποία η Σελήνη θα βυθιστεί πλήρως στην σκιά της Γης – το εσώτατο και σκοτεινότερο μέρος της σκιάς της.
Σε αυτό το στάδιο, η επιφάνεια της Σελήνης θα εμφανιστεί δραματικά αλλοιωμένη, λάμποντας με μια βαθιά κόκκινη απόχρωση λόγω της σκίασης του ηλιακού φωτός στην ατμόσφαιρα της Γης.
Ορατότητα σε όλο τον κόσμο
Σε αντίθεση με την ολική σεληνιακή έκλειψη της 13-14 Μαρτίου νωρίτερα φέτος, αυτό το γεγονός δεν θα είναι ορατό από την Αμερική. Η έκλειψη ξεκινά στις 11:28 π.μ. EDT (15:28 UTC), οπότε η Σελήνη θα έχει ήδη δύσει πάνω από τη Βόρεια και Νότια Αμερική, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού Ημισφαιρίου ανίκανο να την παρατηρήσει άμεσα.
Οι περιοχές με την καλύτερη ορατότητα περιλαμβάνουν την Ασία και τη Δυτική Αυστραλία, όπου πάνω από 6 δισεκατομμύρια άνθρωποι – περίπου το 77% του παγκόσμιου πληθυσμού – θα έχουν την ευκαιρία να δουν ολόκληρη την ολική έκλειψη από την αρχή μέχρι το τέλος.
Παρατηρητές στην Ευρώπη και την Αφρική θα παρακολουθήσουν τμήματα της ολικής έκλειψης, η οποία ολοκληρώνεται παγκοσμίως στις 20:55 UTC, ακολουθούμενη από τη σταδιακή έξοδο της Σελήνης από τη σκιά της Γης.
Πρόσβαση σε ζωντανή μετάδοση
Παρόλο που η άμεση παρατήρηση δεν θα είναι δυνατή για το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Αμερικής, οι παρατηρητές του ουρανού μπορούν ακόμα να βιώσουν το γεγονός εικονικά.
Το Virtual Telescope Project στην Ιταλία θα παρέχει μια δωρεάν ζωντανή μετάδοση ξεκινώντας στις 1:45 μ.μ. EDT (17:45 UTC) στις 7 Σεπτεμβρίου. Στην Ιταλία, η Σελήνη θα ανατείλει ήδη σε μερική έκλειψη, φτάνοντας στην πλήρη ολότητά της περίπου 45 λεπτά μετά την ανατολή της.
Γιατί η Σελήνη γίνεται κόκκινη
Οι ολικές σεληνιακές εκλείψεις συμβαίνουν πάντα κατά τη στιγμή της Πανσελήνου, όταν ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη ευθυγραμμίζονται σε συζυγία (μια ευθεία γραμμή). Καθώς η Σελήνη εισέρχεται στη σκιά της Γης, το άμεσο ηλιακό φως εμποδίζεται. Ωστόσο, η ατμόσφαιρα της Γης διαθλά το ηλιακό φως, κάμπτοντάς το στην σκιασμένη περιοχή.
Μέσω της σκέδασης Rayleigh (Η σκέδαση Rayleigh είναι το φαινόμενο της μοριακής σκέδασης, όπου η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (όπως το φως) αλληλεπιδρά και σκεδάζεται από σωματίδια που είναι πολύ μικρότερα από το μήκος κύματος της ακτινοβολίας (π.χ. ατμοσφαιρικά μόρια), — της ίδιας διαδικασίας που είναι υπεύθυνη για τον γαλάζιο ουρανό και τα κόκκινα ηλιοβασιλέματα — μικρότερα μήκη κύματος ορατού φωτός (όπως το μπλε και το βιολετί) διασκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις από τα ατμοσφαιρικά σωματίδια.
Μεγαλύτερα μήκη κύματος, ιδιαίτερα το κόκκινο και το πορτοκαλί, περνούν από την ατμόσφαιρα της Γης πιο αποτελεσματικά. Αυτά τα διαθλασμένα μήκη κύματος φωτίζουν την επιφάνεια της Σελήνης κατά τη διάρκεια της ολότητάς της, παράγοντας το χαρακτηριστικό φαινόμενο του «ματωμένου φεγγαριού».
Η ακριβής απόχρωση του κόκκινου εξαρτάται από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Για παράδειγμα, οι ηφαιστειακές εκρήξεις, η σκόνη ή η ρύπανση μπορούν να κάνουν το χρώμα πιο βαθύ, ενώ οι καθαρές ατμοσφαιρικές συνθήκες μπορεί να παράγουν ένα φωτεινότερο, χάλκινο φεγγάρι.
Η επερχόμενη έκλειψη ηλίου
Σύμφωνα με την ουράνια μηχανική, μια ηλιακή έκλειψη ακολουθεί ή προηγείται πάντα μιας σεληνιακής έκλειψης μέσα σε περίπου δύο εβδομάδες. Στις 21 Σεπτεμβρίου, μια μερική ηλιακή έκλειψη θα είναι ορατή σε μέρη του Νότιου Ημισφαιρίου.
Η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία και η Ανταρκτική θα δουν την πιο σημαντική κάλυψη, με έως και 80% του ηλιακού δίσκου να καλύπτεται από τη Σελήνη στο μέγιστο.
Νησιωτικά έθνη του Ειρηνικού, συμπεριλαμβανομένων των Φίτζι, Τόνγκα και Σαμόα, θα βιώσουν μια μικρότερη έκλειψη, με κάλυψη λιγότερο από 30% του ηλιακού δίσκου.
Επιστημονική σημασία
Οι σεληνιακές εκλείψεις παρέχουν πολύτιμες ευκαιρίες για τους επιστήμονες. Αναλύοντας το φάσμα του ηλιακού φωτός που διαθλάται μέσω της ατμόσφαιρας της Γης στην επιφάνεια της Σελήνης, οι ερευνητές μπορούν να μελετήσουν τη σύνθεση και την πυκνότητα της ατμόσφαιρας της Γης, συμπεριλαμβανομένων των αερολυμάτων και των ιχνοστοιχείων αερίων. Στην πραγματικότητα, η Σελήνη λειτουργεί ως μια γιγαντιαία οθόνη προβολής για το ατμοσφαιρικό αποτύπωμα της Γης.
