Σάρα Τοσκάνο: Παίζοντας για λιλιπούτειους θεατρόφιλους!

Είναι μια Πορτογαλίδα χορεύτρια που ζει στην Αθήνα, μία από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές του Θεάτρου Άβατον και μητέρα μίας μικρής κόρης, που υπήρξε η αφορμή να ξαναδεί με άλλα μάτια τον κόσμο και για να συμμετάσχει στη θεατρική παράσταση «Θα βγω από τ’ Αυγό». Μία παράσταση που παίζεται για δεύτερη χρονιά και κλείνει με ένα μοναδικό τρόπο ραντεβού με γονείς και μωρά από 4 έως και 18 μηνών!

Συνέντευξη στη Μαρία Καλοπούλου

Πιστοποιημένη παιδαγωγός, δασκάλα χορού και απόφοιτος του Rotterdam Foundation For The Art, η Σάρα Τοσκάνο έχει διδάξει creative dance σε παιδιά όλων των ηλικιών, ενώ έχει εργαστεί ως εμψυχώτρια σε κατασκηνώσεις και σχολεία. Ως δασκάλα χορού, έχει διδάξει σε αναγνωρισμένες σχολές, όπως στη σχολή μπαλέτου του Ρότερνταμ, στο Lak Theater του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία, στη σχολή χορού EDAK και στη σχολή σύγχρονου χορού στη Λισσαβόνα.

Η ίδια φαίνεται ότι παρά το γεγονός ότι έγινε μαμά, εξακολουθεί να κρύβει ένα παιδί μέσα της, ονειρεύεται μαγικούς κόσμους, λατρεύει την παλιά παιδική της συνήθεια να περπατά ξυπόλυτη και νανουρίζει την κόρη της με το πορτογαλικό νανούρισμα  της δικής της μητέρας. Όταν ήμουν μικρή έλεγε ότι θέλει να γίνει  ζωγράφος και ηθοποιός και τραγουδίστρια και χορεύτρια… Και επειδή πιστεύει ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα όνειρά μας όσο και αν μεγαλώσουμε, έχει τη χαρά να το έχει πραγματοποιήσει.

Με αφορμή την καινοτόμο και πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα μίας παράστασης για μωρά, μας διηγείται την ιδέα και την εμπειρία της παράστασης.

Το «Θα Βγω Από τ’ Αυγό» απευθύνεται σε μωρά από 4 έως και 18 μηνών. Πολύ απαιτητικό κοινό! Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε στήνοντας τη συγκεκριμένη παράσταση;

«Η δημιουργία μας παράστασης όπως το «Θα βγω απ’ το Αυγό» χρειάζεται αρκετή έρευνα πάνω στο πώς αντιλαμβάνονται τα μωρά τον κόσμο. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να βρούμε έναν σωστό ρυθμό για την παράσταση. Μέσα στα 45 λεπτά που διαρκεί θέλαμε να έχει ποικιλία δράσεων, αντικείμενα και συναισθήματα, ώστε να κρατάμε την προσοχή των μικρών θεατών αλλά ταυτόχρονα ξέραμε ότι είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούμε και την επανάληψη ώστε να έχουν τον χρόνο να απολαύσουν στο μέγιστο την κάθε σκηνή».

Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να έχει οπωσδήποτε μια βρεφική παράσταση;

Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνεισφέρουν στην επιτυχία της παράστασης. Ένα από αυτά είναι ότι τα μωρά κάθονται πάνω στους γονείς τους και αυτό τα κάνει να νιώθουν μια ασφάλεια αλλά και οι γονείς να κάθονται σε μαξιλάρες γύρω από τη σκηνή, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι τα μωρά είναι αρκετά κοντά για να παρακολουθήσουν ό,τι συμβαίνει. Για τον ίδιο λόγο, όλη η παράσταση γίνεται στο επίπεδο των μωρών. Και εμείς που παίζουμε στην παράσταση καθόμαστε στη σκηνή, μπουσουλάμε και περπατάμε γονατιστά! Τέλος, ποτέ δεν βάζουμε πάνω από 15 μωρά σε κάθε παράσταση, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε αρκετό χρόνο για προσωπική επαφή με το καθένα.

Τι θα λέγατε στους γονείς που θέλουν να έρθουν με τα μωρά τους στην παράσταση, όμως διστάζουν επειδή, είτε νιώθουν ότι θα τα ταλαιπωρήσουν, είτε ότι δεν θα μείνουν ούτε στιγμή ήσυχα;

Η πλειονότητα των μωρών παρακολουθεί την παράσταση με μεγάλη προσοχή και αυτό είναι κάτι που ξαφνιάζει όλους τους γονείς. Όμως, ακόμα και αν ένα μωρό κλάψει, δεν υπάρχει κανένας λόγος ο γονιός να ανησυχήσει ή να αγχωθεί. Οι γονείς βρίσκονται σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον με άλλους γονείς και άλλα μωρά και μπορούν να συμπεριφέρονται όπως και στο σπίτι τους. Μπορούν να θηλάσουν, να αλλάξουν το μωρό, να σηκωθούν και να περπατήσουν στον χώρο. Συνήθως οι γονείς ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, ώστε να ηρεμήσει το μωρό και λίγα λεπτά μετά συνεχίζει να παρακολουθεί την παράσταση.

Τι μπορεί να κάνει ο γονιός στο σπίτι για να προετοιμάσει το μωρό προτού έρθει στο θέατρο;

Αν οι γονείς δείξουν ενθουσιασμό για το γεγονός ότι θα πάνε στο θέατρο το ίδιο θα κάνουν και τα μωρά. Πολλές φορές τα μωρά αντιγράφουν τα συναισθήματα των γονιών. Θεωρώ ότι το καλύτερο είναι οι γονείς να καταλάβουν ότι δεν πάνε το μωρό τους στο θέατρο αλλά ότι πάνε όλοι μαζί στο θέατρο ως οικογένεια. Αυτή η αλλαγή αντίληψης κάνει τους γονείς να νιώθουν ενθουσιασμό και περιέργεια γι’ αυτό που θα δουν και όχι άγχος για το τι μπορεί να συμβεί. Το μωρό θα καταλάβει ότι θα βιώσει κάτι καινούργιο και θα νιώσει χαρά.

Είστε και η ίδια μητέρα. Έχει αλλάξει η καλλιτεχνική σας ματιά από τότε που φέρατε στον κόσμο την κόρη σας;

Σαφώς! Όταν παίζεις με το παιδί σου είναι πρακτικά μια πρόσκληση να δεις τον κόσμο μέσα από μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Μέσα από τα μάτια του παιδιού σου. Τα μωρά ενθουσιάζονται με τελείως απροσδόκητα πράγματα. Ένα μικρό βότσαλο, ένας σκύλος, το περιτύλιγμα του δώρου που τους πήρες. Όταν παίζουμε, προσπαθώ να ακολουθώ το δικό της ενδιαφέρον και έτσι πάντα καταλήγω σε απροσδόκητα πράγματα. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε έναν καλλιτέχνη.

Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στους πολλούς σας ρόλους: σύζυγος, μητέρα, καλλιτέχνης;

Βασικά η μητρότητα με βοήθησε να γίνω καλύτερη επαγγελματίας και καλλιτέχνης. Έμαθα να συγκεντρώνομαι σ’ αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά και το πώς να μοιράζω τον χρόνο μου μ’ έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο. Πριν γεννηθεί η κόρη μου έχανα χρόνο με πράγματα που τελικά δεν ήταν σημαντικά. Τώρα που ο χρόνος είναι λιγοστός, τον χειρίζομαι καλύτερα και με μεγαλύτερη πειθαρχία.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;

Μαζί με το Θέατρο Άβατον έχω ξεκινήσει μια συνεργασία με την οργάνωση PRAKSIS και σχεδιάζουμε μια παράσταση χορού, όπου πρωταγωνιστές θα είναι μια εξαιρετική ομάδα εφήβων από το Αφγανιστάν. Η παράσταση ασχολείται με τον Μύθο του Μινώταυρου και θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο στο Θέατρο Άβατον.