Μύηση γένους… θηλυκού
«Πιστεύσατε γυναίκα, τη αρνούμενη ύδατος κατανάλωσιν’’. Οι περισσότερες κοινωνιολογικές παρατηρήσεις για το κρασί, τη ζωή, και τον άνθρωπο έχουν πραγματοποιηθεί κυρίως πάνω στους θρυλικούς πότες της κάθε εποχής. Ποια η θέση των γυναικών όμως;
Από τον οινολόγο Δημήτρη Χατζηνικολάου
Οι περισσότεροι πότες υμνήθηκαν και δοξάστηκαν, κριτικαρίστηκαν αλλά και ξεχώρισαν, ανάλογα με το ύψος της μεθυστικής τους ορμής, κρύβοντας τις γυναίκες συναδέλφους τους, που αγνοήθηκαν ουσιαστικά από τον αισθησιακό αυτό κόσμο των γεύσεων.
Η ιστορική λοιπόν ”μπεκρού παπαδιά” που η λαϊκή μούσα, πιο συνεπής στην αποστολή της, την τραγούδησε και την έκανε θρύλο, τελικά αγνοήθηκε… Επίσης η δασκάλα του χωριού, που πρότεινε στους μαθητές του σχολείου να ”φέρνουν κρασί για τον Θεούλη”, πέταξε και αυτή στους αιθέρες του οινοπνεύματος χωρίς να αναφερθεί.
Κι όμως, η καρδιά μιας γυναίκας, αν και πιο διαφορετική, ευαίσθητη και εξιδανικευμένη, έχει πολλά κοινά με το κρασί αλλά και ιδιαίτερη φιλική σχέση με τον κόσμο του οινοπνεύματος. Όταν ερωτεύεται, όταν νοσταλγεί, όταν χαίρεται και όταν υποφέρει, ακόμα και όταν υποκρίνεται, βρίσκεται πάντα σε μια κατάσταση νηφάλιου μέθης.
Μεθάει από ηδονή, από φιλιά, από χάδια, από αίσθημα και από πείσμα. Ζαλίζεται από χωρισμούς, τρεκλίζει από πάθος, μεθάει με τις πέντε αισθήσεις, μεθάει από πάθος και όχι από συνήθεια.
Είναι δικό της κομμάτι το κρασί και λιγότερο των ανδρών παρουσιάζοντας την άλλη όψη του ποτού αυτού, την ιδιότροπη μορφή του οινικού αισθήματος.
Μια πρόσφατη στατιστική του Ινστιτούτου Επιστημονικών Ερευνών στο Παρίσι, δείχνει ότι πενήντα τρεις γυναίκες στις εκατό (53%) πίνουν κρασί σε καθημερινή βάση. Δηλαδή μετά τον καφέ με γάλα και τον καφέ σκέτο χωρίς ζάχαρη, το κρασί έρχεται τρίτο στις προτιμήσεις των περισσότερων γυναικών. Φαίνεται λοιπόν ότι στην εποχή μας, οι κυρίες δείχνουν όλο και ζωηρότερο ενδιαφέρον για το κρασί, που το εντάσσουν ανεπιφύλακτα στο νέο τρόπο ζωής τους.
Εξάλλου στα εστιατόρια, αν και η λίστα των κρασιών απευθύνεται προς στιγμή ακόμη στους άνδρες, είναι οι γυναίκες εκείνες που όλο και πιο συχνά διαλέγουν το κρασί και ενδιαφέρονται για την ποιότητά του.
Ο πατέρας μου έλεγε ότι μέσα σε μια οικογένεια η κεφαλή του σπιτιού είναι πάντα ο άνδρας. Απλά η γυναίκα είναι ο λαιμός, που περιστρέφει την κεφαλή όπου θέλει, χωρίς η ίδια να το καταλαβαίνει. Το ίδιο συμβαίνει από ό,τι φαίνεται και στο καθημερινό τραπέζι με την επιλογή του ιδανικότερου κρασιού. Χωρίς καμία αμφιβολία οι γυναίκες σήμερα ζητούν πλήρη πληροφόρηση για το κρασί, συμμετέχοντας ως ενεργά μέλη ακόμη και σε Σωματεία Φίλων Οίνου και Αμπέλου. Παράλληλα δηλώνουν επίσημα ότι θέλουν να μάθουν να πίνουν σωστά [ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ], για ν’ απολαύσουν και τις πιο λεπτές γεύσεις, αισθανόμενες την περίφημη ικανοποίηση της γευστικής κυριαρχίας.
Μέσα λοιπόν στη δική μας ιστορική κληρονομιά διαφαίνεται η στενή σχέση του ωραίου φύλου με το ωραιότερο ποτό της φύσης, το οποίο τα τελευταία χρόνια φαίνεται να κατακτά όλο και περισσότερους φίλους δημιουργώντας ταυτόχρονα πιο απαιτητικούς οινόφιλους.
