Τα παιδιά είναι συχνά πιο παρατηρητικά από ό,τι πολλοί ενήλικες συνειδητοποιούν

Δεν είναι μόνο αυτό που τους λέμε ευθέως. είναι το πώς μιλάμε για τον εαυτό μας και τους άλλους, τι λέμε στους άλλους για εκείνα και πώς συμπεριφερόμαστε επίσης. Οι ειδικοί εξηγούν ποια πράγματα παρατηρούν τα παιδιά που οι ενήλικες δεν αντιλαμβάνονται πάντα ότι τα αντιλαμβάνονται. Η λίστα με τα 6 πράγματα που τα παιδιά παρατηρούν είναι μια υπενθύμιση ότι όλοι μπορούμε να φέρουμε λίγη περισσότερη επίγνωση στις καθημερινές μας αλληλεπιδράσεις.

Τα παιδιά δίνουν προσοχή σε περισσότερα από όσα νομίζουν οι γονείς και οι φροντιστές τους.

1. Πώς νιώθετε για τον σύντροφό σας ή τους άλλους φροντιστές τους

Μπορεί να νομίζετε ότι είστε διακριτικοί όταν γουρλώνετε τα μάτια σας στον σύντροφό σας ή ρίχνετε ένα θανατηφόρο βλέμμα στον πεθερό σας. Αλλά τα παιδιά μπορούν να πιάσουν αυτές τις μη λεκτικές ενδείξεις.

Είναι επίσης σε θέση να αντιλαμβάνονται επικρίσεις ή αρνητικά σχόλια για τον άλλο γονέα ή τους φροντιστές στη ζωή τους, ακόμη και όταν μπορεί να προσπαθήσετε να τα κρύψετε ως αστεία ή σαρκασμό.

Τα παιδιά παρατηρούν αυτή τη δυναμική, γι’ αυτό προσπαθήστε να μιλήσετε με θετικά λόγια για τον άλλο γονέα και τους φροντιστές γύρω από το παιδί σας, ακόμα κι αν βρίσκονται σε άλλο δωμάτιο. Μάλλον μπορούν να σας ακούσουν!

Αυτό είναι σημαντικό ανεξάρτητα από τη σχέση σας με αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί; Βοηθά το παιδί να νιώθει ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και φροντίδα, πιο συναισθηματικά συνδεδεμένο με τους φροντιστές του και λιγότερο ανήσυχο.

2. Πώς νιώθετε για το σώμα σας

Τα παιδιά έχουν «οξυδερκή επίγνωση» για το πώς οι ενήλικες μιλούν για το σώμα τους και το σώμα των άλλων ανθρώπων. Και μπορούν επίσης να διαβάσουν τη γλώσσα του σώματός μας.

Μπορούν να αντιληφθούν ανεπαίσθητες –και όχι και τόσο λεπτές– ενέργειες, και να βγάλουν συμπεράσματα για τα σώματα. Μαθαίνουν τι θεωρείται καλό και κακό, επιθυμητό και ανεπιθύμητο. Οι ενήλικες δείχνουν συνεχώς στα παιδιά πώς να βλέπουν το σώμα τους μέσα από τις καθημερινές τους πράξεις, λένε οι ειδικοί.

Σκεφτείτε το: Κανένα μωρό ή νήπιο δεν ντρέπεται για την κοιλιά, τους μηρούς ή το ύψος του μέχρι να ακούσει σχόλια ή να δει ότι κάποιος άλλος είναι ανασφαλής γι’ αυτό.

Παρατηρούν τον τρόπο που κοιτάτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα από αυτό. Παρατηρούν εάν δεν κυκλοφορείτε ποτέ με μαγιό στην παραλία, εάν διαγράφετε πολλές φωτογραφίες σας ή αποφεύγετε εντελώς να μπείτε μπροστά στην κάμερα.

3. Αυτό που πραγματικά εκτιμάτε

Τα παιδιά παρατηρούν τι πραγματικά εκτιμάτε με βάση αυτά που λέτε και κάνετε. Αυτό μερικές φορές είναι διαφορετικό από αυτό που λέτε ότι εκτιμάτε, ξεκαθαρίζουν οι ψυχολόγοι.

Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι τα αθλήματα αφορούν πραγματικά την ομαδική εργασία, την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων και τη διασκέδαση με τους φίλους σας. Αλλά όταν τα παραλάβετε μετά το παιχνίδι, η πρώτη σας ερώτηση είναι «Ποιος κέρδισε;»!

Πρέπει να εφαρμόζουμε τις αξίες μας στον εαυτό μας και μετά στα παιδιά μας – όχι μόνο μία φορά, αλλά ξανά και ξανά, εφαρμόζοντας αυτές τις αξίες στα καθημερινά διλήμματα που αντιμετωπίζει το παιδί μας.

Πιθανότατα έχετε πει στο παιδί σας επανειλημμένα πόσο σημαντικό είναι να είναι έντιμο, αλλά στη συνέχεια προσπαθείτε να ξεγελάσετε τον ταμία για να πάρετε μία έκπτωση που δεν δικαιούστε…

Τα παιδιά μαθαίνουν αξίες παρατηρώντας τη συμπεριφορά σας και στη συνέχεια εξάγοντας συμπεράσματα για το τι πιστεύετε ότι είναι σημαντικό.

Ανεξάρτητα από το τι τους διδάσκετε συνειδητά, τα παιδιά σας θα περάσουν την παιδική ηλικία με ξεκάθαρες απόψεις για το τι πραγματικά εκτιμούν οι γονείς τους.

4. Η αυτοσυμπόνια (ή η έλλειψή της)

Ένα πράγμα που οι ψυχολόγοι λένε ότι παρατηρούν ξανά και ξανά είναι ότι ενώ διαφορετικά παιδιά έχουν διαφορετική ιδιοσυγκρασία, η ικανότητά τους να δίνουν και να λαμβάνουν χάρη και συμπόνια αντικατοπτρίζει συχνά τους ενήλικες γύρω τους.

Εάν το παιδί σας «χτυπάει σαν χταπόδι» τον εαυτό του για ένα λάθος στο σχολείο, μπορείτε να παρηγορήσετε το παιδί σας παρακαλώντας να μην το πάρει τόσο βαριά. Αλλά αν έχετε την τάση να χειρίζεστε τις αποτυχίες με αυτόν τον τρόπο, το παιδί σας το έχει σημειώσει.

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο οι ενήλικες χειρίζονται τα λάθη, πώς μιλούν για τον εαυτό τους, τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες και τις τελειομανείς τάσεις.

Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν αυτοσυμπόνια ή είναι σκληροί με τον εαυτό τους διδάσκουν ακούσια στα παιδιά να είναι επικριτικά και σκληρά με τον εαυτό τους, εξηγούν οι ψυχολόγοι.

Αντίθετα, οι ενήλικες που είναι ευγενικοί με τον εαυτό τους, παραδέχονται τα λάθη και τα προσπερνούν, διδάσκουν στα παιδιά ανθεκτικότητα και να χρησιμοποιούν τα λάθη ως ευκαιρίες μάθησης.

5. Η σχέση σας με το φαγητό

Τα παιδιά δίνουν προσοχή στις διατροφικές συνήθειες των ενηλίκων στη ζωή τους καθώς και στον τρόπο που μιλούν για το φαγητό. Οι γονείς και άλλοι φροντιστές «επηρεάζουν άμεσα» τις διατροφικές επιλογές που κάνουν τα παιδιά και τις πεποιθήσεις που αναπτύσσουν για τα τρόφιμα.

Αθώα σχόλια όπως «Αυτά είναι επικίνδυνα» γύρω από ένα πιάτο με μπισκότα, η επισήμανση των τροφίμων ως «καλά» ή «κακά», η παράλειψη γευμάτων ή η έκφραση ενοχής για το φαγητό παρατηρούνται και εσωτερικεύονται από τα παιδιά.

Η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά τείνουν να τρώνε τα ίδια τρόφιμα που τρώνε οι γονείς τους, τόσο ως παιδιά όσο και ως ενήλικες.

Με την πάροδο του χρόνου, τέτοια σχόλια και συμπεριφορές διαμορφώνουν τη σχέση του παιδιού με το φαγητό, δυνητικά οδηγώντας σε ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες ή συμπεριφορές.

Με το μοντέλο μιας ισορροπημένης και θετικής προσέγγισης για το φαγητό, οι ενήλικες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες και μια υγιή σχέση με το φαγητό.

6. Πώς μιλάτε για το παιδί σας σε άλλους ενήλικες

Ας υποθέσουμε ότι το παιδί σας μόλις έφαγε μια επική τούμπα στο σούπερ μάρκετ. Όταν φτάνετε στο σπίτι, διηγείστε στον σύντροφό σας για αυτό που μόλις συνέβη με τη μορφή σαρκαστικών σχολίων για το «καταπληκτικό πρωινό που μόλις είχατε οι δυο σας» ή αστείων για το περιστατικό, νομίζοντας ότι πιθανότατα περνάει χωρίς προσοχή από το παιδί σας.

Όταν μιλάτε με έναν φίλο, συγγενή ή τον άλλο γονιό, είτε στο τηλέφωνο είτε από κοντά, για κάτι που συνέβη με το παιδί σας, να προσέχετε τη γλώσσα που χρησιμοποιείτε, συμβουλεύουν οι ψυχολόγοι.

Μπορεί να μην ξέρουν τι σημαίνει όλο αυτό, αλλά μπορούν να αντιληφθούν το γεγονός ότι σκέφτεστε αρνητικά για αυτό που συνέβη και αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμηση και τη σχέση τους μαζί σας.

Μιλήστε για το μάθημα που πήρατε ή στο πώς λύσατε το πρόβλημα αντί να εστιάσετε στο λάθος ή στο πρόβλημα. Προσποιηθείτε ότι μιλάτε στο παιδί σας και μιλήστε στον σύντροφό σας για το παιδί σας, όπως θα κάνατε απευθείας σε εκείνο.