«Μας είπαν ότι η υπομονή θα απέδιδε καρπούς». Για τους Millennials, δεν απέδωσε!

Το «Περίμενε τη σειρά σου» ήταν μια καλή κοινοτοπία που ενσταλάχθηκε στο μυαλό μίας ολόκληρης γενιάς στην αλλαγή τής χιλιετίας. Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για μερικές από τις πιο επιβλαβείς μεθόδους ανατροφής παιδιών που υπέστησαν οι Millennials (όσοι γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1981 και το 1996) με το κύριο βάρος να πέφτει στους γονείς τους, της γενιάς των Boomers. Αρκετά συχνά μεγάλωσαν σε ένα ασταθές οικογενειακό περιβάλλον, πολλοί από τους γονείς τους νοσταλγούσαν υπερβολικά το παρελθόν και πολλά από αυτά τα παιδιά βρίσκονταν μόνιμα σε μία…  αναμονή.

Από τη Μαρία Καλοπούλου  

Οι millennials βιώνουν σημαντική απογοήτευση λόγω διαφόρων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών προκλήσεων, των κοινωνικών προσδοκιών και των συγκρίσεων με άλλες γενιές.

Αυτή η απογοήτευση πηγάζει από ζητήματα όπως το χρέος των φοιτητικών δανείων, η δυσκολία εξασφάλισης σταθερής απασχόλησης και οι ανησυχίες για το μέλλον, οδηγώντας σε αισθήματα ότι «έχουν καταστραφεί» ή αντιμετωπίζουν «κρίση εργασίας».

«Σε όλη τη ζωή των Millennials, τους έλεγαν να περιμένουν να τελειώσουν τα πράγματα»

Περίμενε μέχρι να αποφοιτήσεις από το λύκειο για να έχεις έστω και ένα ίχνος ευτυχίας και ένα τέλος στο συνεχές διάβασμα. Περίμενε να γίνεις ενήλικας που πληρώνει λογαριασμούς και μπορεί να ψηφίσει. Περίμενε μέχρι να αποφοιτήσεις από το Πανεπιστήμιο και να βρεις μια καλή δουλειά (χαχα, αν αποφοιτήσατε το 2008 ή αργότερα).

Οι millennials συχνά αναμένεται να επιτύχουν σημαντικά ορόσημα στην καριέρα τους και οικονομική επιτυχία σε νεαρή ηλικία, γεγονός που οδηγεί σε απογοήτευση όταν δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε αυτές τις προσδοκίες.

Σύμφωνα με κοινωνιολογικές έρευνες: «Αυτή η γενιά ανακαλύπτει ότι αυτό ήταν δομικό και ότι σε ολόκληρη αυτή τη γενιά τους έλεγαν να περιμένει υπομονετικά». Αλλά δεν ήταν μόνο οι δυσκολίες των σχολικών εκφοβιστών, οι εχθρικοί ή αδιάφοροι καθηγητές και η επίδειξη ανωτερότητας των ενηλίκων που τους προετοίμαζαν να περιμένουν κάτι… συνεχώς.

Είναι επίσης τα καλά πράγματα στη ζωή, οι μικρές χαρές και τα μεγάλα επιτεύγματα, που βρίσκονταν σε μία μόνιμη… αναμονή.  Όπως δηλώνουν εκπρόσωποι αυτής της γενιάς: «Δεν μας ενθάρρυναν να επιδιώξουμε απλώς αυτό που θέλαμε, ενώ το φάντασμα της λίστας “Οι επιτυχημένοι 30, κάτω των 30 ετών} αιωρείτο ανάμεσα στους τοίχους των διαμερισμάτων που μοιραζόμασταν με πέντε συγκάτοικους».

Οι millennials κατηγορούνταν – ως ολόκληρη γενιά-, συστηματικά από τα Μέσα Ενημέρωσης για το πόσο άχρηστοι, τεμπέληδες και γεμάτοι απαιτήσεις για δικαιώματα ήταν. Περάσαν τα παιδικά τους χρόνια με την υπόσχεση ότι μπορούσαν να γίνουν και να κάνουν τα πάντα, και μετά αυτό έφυγε από το παράθυρο μόλις έγιναν 18 για να ακούσουν: «Η ζωή σου είναι άχρηστη εκτός αν πάρεις ένα σπουδαίο μεταπτυχιακό και περάσεις τη ζωή σου ως υπάλληλος για κάποιον δισεκατομμυριούχο».

Οι millennials υπέστησαν πλύση εγκεφάλου για να αναβάλουν οποιαδήποτε χαρά, ευτυχία, προσωπικές και επιχειρηματικές φιλοδοξίες που δεν ταίριαζαν απόλυτα στο πλαίσιο των πανεπιστημιακών προγραμμάτων και της θητείας σε θέσεις γραφείου.

Κάποια στιγμή, τους είπαν να περιμένουν μέχρι να φτάσουν σχεδόν στα 40 τους για να κάνουν οποιαδήποτε προσπάθεια ανοδικής κινητικότητας, ενώ παράλληλα θεωρούνταν τουλάχιστον αποτυχημένοι, αν δεν ανήκαν σε αυτές τις λίστες των επιτυχημένων εκατομμυριούχων «κάτω των 30»…

Παρατηρώντας με κάποιες παραλλαγές τι γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι ανήκοντες σε αυτή τη γενιά δεν μπορεί να είναι τόσο σύμπτωση, αφού το ίδιο νιώθουν εκατομμύρια άνθρωποι.

Μερικές απόψεις τους και θεώρηση της ζωής τους είναι ενδεικτικές:

• «Μην κάνεις παιδιά που δεν μπορείς να αντέξεις οικονομικά! Περίμενε μέχρι να έχεις έναν σταθερό γάμο και ικανό εισόδημα στο νοικοκυριό».
• «Πρέπει να περιμένεις μέχρι να έχεις μια καλή δουλειά και να εξοικονομήσεις πολλά χρήματα, ΤΟΣΑ πολλά χρήματα, πριν αναλάβεις τα ρίσκα της έναρξης μιας επιχείρησης».
• «Ίσως θα έπρεπε να περιμένεις μέχρι να παντρευτείς πριν [π.χ. αγορά σπιτιού, μετακόμιση για δουλειά, έναρξη επιχείρησης, ταξίδι στο εξωτερικό, οτιδήποτε]»
• «Πληρώνεις τις οφειλές σου και περιμένεις τη σειρά σου πριν διεκδικήσεις κάποιο αξίωμα ή αρχίσεις να λες στον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας σου πώς να κάνει τη δουλειά του».

Επιφανειακά, μερικά από αυτά τα συναισθήματα ακούγονται καλοπροαίρετα ή ακόμα και λογικά. Αλλά είναι ένα πράγμα να κάνεις μια προσωπική επιλογή και να αναλύσεις πώς σου είπαν κάτι προσωπικά, όσο ανόητο κι αν είναι.

Όταν σε μια ολόκληρη γενιά έχει δομικά πει να περιμένει για πράγματα; Λοιπόν, είχε συνέπειες

• Η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη και έχει γίνει ολοένα και πιο ακριβή. Τόσο ακριβή, που μόνο τρεις στους δέκα millennials ζουν με σύζυγο και παιδί σε σύγκριση με το 40% της Γενιάς Χ.

Η δυσκολία να ανταποκριθούν στις κοινωνικές προσδοκίες και τους οικονομικούς στόχους μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την αυτοεκτίμηση και την ψυχική ευεξία.

Αλλά δεν μπορείς να γκρινιάζεις για το πώς δεν έχεις εγγόνια και οι millennials δεν κάνουν παιδιά σε αριθμούς ρεκόρ, ενώ εσύ πέρασες όλη τους τη ζωή λέγοντας ότι πρέπει να περιμένουν μέχρι να μπορέσουν να αντέξουν οικονομικά παιδιά. Αυτή η μέρα δεν ήρθε ποτέ, για πολλούς από αυτούς.

• Η επιχειρηματικότητα είναι επίσης δύσκολη και όχι για όλους. Ομολογουμένως, είναι πιο εύκολο από ποτέ να ξεκινήσεις μια ψηφιακή επιχείρηση σήμερα. Απαιτούνται χρήματα και δεξιότητες, αλλά όχι χρήματα από δάνειο ή προκαταβολή, όπως θα γινόταν με ένα φυσικό κατάστημα. Μιλώντας από την εμπειρία της ζωής εδώ, δεν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι η ζωή και τα οικονομικά σου να είναι τέλεια για να ξεκινήσεις μια επιχείρηση. Το να ξεκινάς από τον πάτο ήταν η μόνη επιλογή.

Αλλά αν συνεχίζεις να περιμένεις και να περιμένεις να υλοποιήσεις τις επιχειρηματικές σου ιδέες, όσο μικρές ή μεγαλεπήβολες κι αν είναι; Μπορεί να μην τις πετύχεις ποτέ αν είσαι σε στασιμότητα, νομίζοντας ότι πρέπει να αγωνίζεσαι συνεχώς για αυτή την «καλύτερη εποχή» που μπορεί να μην έρθει ποτέ.

Ίσως αυτός είναι ο σκοπός του να σου λένε συστηματικά να περιμένεις: Να πληρώνεις τα χρέη σου. Και πόσες φορές δεν έχασαν τη δουλειά τους, παρά το γεγονός ότι ήταν ικανοί και συνεπείς; Ε, αυτό είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να το περάσει σε μια καπιταλιστική φυλακή, όπου πρέπει να δουλεύει για να έχει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Ακόμα κι αν μισούσες τη δουλειά σου και ήσουν εκμεταλλευόμενος, κακοποιημένος και υποπληρωμένος, έχεις έναν βάσιμο λόγο να ανησυχείς και να είσαι αναστατωμένος σε μια κοινωνία που λατρεύει την εργασία και τώρα απειλεί τα βασικά σου μέσα διαβίωσης.

Αφού έχασαν τη δουλειά τους, αφού υπέβαλαν αίτηση για πάμπολλες θέσεις εργασίας, δεν μπορούσαν καν να πάρουν επίδομα ανεργίας για τα βάσανά τους, λόγω νόμων που άλλαξαν και περιόρισαν την απονομή του.

Ζουν σε μία επισφαλή κατάσταση, για να τους πουν επιπλέον, ότι τώρα χρειάζονται ένα επιπλέον πτυχίο, μία νέα εκπαίδευση ή οτιδήποτε άλλο για να αποφύγουν την κατάσταση που συναντούν.

Οι πιέσεις και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι millennials μπορούν να συμβάλουν σε αυξημένα επίπεδα άγχους, στρες και επαγγελματικής εξουθένωσης.

Πολλοί πέφτουν σε κατάθλιψη, στρέφονται σε διαφόρων ειδών καταχρήσεις και υποφέρουν από χρόνιο στρες. Σκέφτονται ότι παράτησαν τα όνειρά τους και τις ιδέες τους, έθαψαν τις επιθυμίες τους για δημιουργία με την εντύπωση ότι ήταν άσκοπο, αφού έπρεπε να κάνουν περισσότερες θυσίες στο όνομα της «σταθερότητας» για αυτή την καριέρα που ειλικρινά δεν ήθελα καν.

Αντίθετα, οι γονείς τους είχαν μία δουλειά (συχνά ως δημόσιοι υπάλληλοι),  μία μικρή επιχείρηση, ή μία ανοδική τροχιά αν είχαν ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα, και δεν χρειαζόταν να κάνουν δέκα μεταπτυχιακά για να επιβιώσουν.

Πώς να μην νιώθουν λοιπόν, απογοήτευση; Οι περισσότεροι millennials  ζουν πάνω κάτω μία τέτοια ιστορία – είναι οι πιο μορφωμένοι και οι χειρότερα αμειβόμενοι.

Παρόλο που κάποιοι έχουν ευδοκιμήσει στην επιχειρηματικότητα ή σε κάποια καλή θέση, οι αξίες και οι προσωπικές τους ανάγκες δεν εκτιμώνται πραγματικά για να κερδίσουν πολλά χρήματα. Συχνά βγάζουν όσα οι γονείς τους με έναν καλό μισθό της δεκαετίας του 1990, που όμως άνετα συντηρούσαν μία τετραμελή οικογένεια. Τι ήταν αυτό που περίμεναν;

Ξεχάστε την αναμονή!

Όσο περισσότερο περιμένουν για να αντιμετωπίσουν ένα εντελώς μη βιώσιμο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, τόσο με περισσότερους θανάτους και πτωχεύσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν θα καταλήγουμε.

«Κουραστήκαμε να περιμένουμε. Το να περιμένουμε όλη μας τη ζωή έχει κοστίσει ακριβά στην κοινωνία».

Όσο περισσότερο περιμένουν να ακουστούν, τόσο περισσότερη αδράνεια και μεμψιμοιρία για την πληρωμή των οφειλών που προέρχονται από την παλιά φρουρά, θα καλούνται να πληρώνουν.

Ποιο θα μπορούσε να είναι το σύνθημα αυτής της γενιάς: «Ξεχάστε την αναμονή. Τελειώσαμε. Ξεπεράστε την απογοήτευση, που σας είπαν να περιμένετε όλη σας τη ζωή. Αυτή η αμφιλεγόμενη περίοδος απέδειξε ότι το να αυτό το “περίμενε” μόνο ενθάρρυνε τη βαρβαρότητα και τις χαμένες ευκαιρίες.

Πάρτε ό,τι σας ανήκει και ζήστε, ζήστε, ζήστε. Ζήστε τη ζωή σας χωρίς τύψεις.