Το ιδανικό καλοκαίρι είναι αυτό που έχει ξεγνοιασιά!
Είναι μία ερώτηση που με απασχολεί τα τελευταία καλοκαίρια! Τι είναι άραγε, ένα «ιδανικό» καλοκαίρι; Φυσικά, η απάντηση για τον καθένα μπορεί να είναι διαφορετική. Τελικά, είναι να πας σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο; Να ετοιμάσεις βαλίτσες για τον μακρινό προορισμό των ονείρων σου; Να πας στο αγαπημένο σου νησί; Να φύγεις τελικά, ή όχι; Κατέληξα, ότι το ιδανικό καλοκαίρι είναι αυτό που έχει ανεμελιά, ξεγνοιασιά και ίσως γι’ αυτό τα αξεπέραστα καλοκαίρια μας, μας γυρνούν με μία γλυκιά νοσταλγία στα παιδικά ή νεανικά μας χρόνια…
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Το ιδανικό καλοκαίρι μπορεί να μην είναι ούτε το φετινό ούτε αυτό που θα έρθει του χρόνου! Και ξέρετε γιατί; Γιατί, αν του λείπει η ξεγνοιασιά, ό,τι προγραμματισμό και όποια σχέδια κι αν κάνουμε, τελικά δεν είναι αυτό που πραγματικά μας γεμίζει.
Γιατί τι να την κάνεις τη θάλασσα, αν την ώρα που πλατσουρίζεις, χτυπά το κινητό για να λύσεις το πρόβλημα «ζωής και… θανάτου…» που προέκυψε στη δουλειά;
Τι να την κάνεις την άνεση ολίγων ημερών πολυτέλειας, αν το μυαλό σου τριβελίζεται από τις υποχρεώσεις, άμα τη επιστροφή; Κι εδώ, ο καθένας από εμάς μπορεί να βάλει όποια άλλη παράμετρο θέλει και τον απασχολεί.
Ας μην παρεξηγηθώ! Δεν έχω καμία διάθεση να κάθομαι να γκρινιάζω ή να
«στοχάζομαι» περί των καλοκαιρινών διακοπών. Ούτε, η πρόθεσή μου είναι να βάλω εσάς σε προβληματισμό ή ακόμη χειρότερα να σας «μαυρίσω» κάτω από τον λαμπρό ήλιο…
Το ιδανικό καλοκαίρι ήταν αυτό που περίμενα κάθε χρόνο όταν έκλεινε το σχολείο για να…
παίζω ατελείωτες ώρες με τις φίλες και του φίλους, να κουβεντιάζουμε και να βαριόμαστε, να βυθίζομαι στις σελίδες των βιβλίων και των μίκυ μάους στις ώρες «υποχρεωτικής» ησυχίας στη ραστώνη των μεσημεριών και το παγωτό ξυλάκι ή η παγωμένη πορτοκαλάδα με ή χωρίς ανθρακικό στην αποχαύνωση του απογεύματος, μαζί με τις μουσικές στο κασετόφωνο και τις αφιερώσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Και τα βράδια, η «διένεξη» με την παρέα ποια ταινία να διαλέξουμε ανάμεσα στα θερινά σινεμά ή η επιστροφή του μπαμπά από τη δουλειά με την «εντολή» να είμαστε έτοιμες για φαγητό σε κάποιο ταβερνάκι κάτω από τις κληματαριές και το αγιόκλημα που μοσχοβολούσε στη ζεστή νύχτα.
Ήταν η αναμενόμενη περίοδος της κατασκήνωσης… σχεδόν ένας μήνας απόλυτης ελευθερίας από τα οικογενειακά «δεσμά». Νέες φιλίες, νέες παρέες και ένα σωρό ανακαλύψεις και δημιουργικές ενασχολήσεις. Άραγμα κάτω από τα πεύκα, τα τζιτζίκια να δίνουν συναυλία και οι βραδιές με μουσικές και πάρτυ. Κι όταν ακουγόταν το σιωπητήριο… τα ατελείωτα ψιθυρίσματα που κατέληγαν σε έναν ανέφελο ύπνο.
Το ιδανικό καλοκαίρι μπορεί για πολλούς να ήταν η απόδραση στο σπίτι στο χωριό, όπου κι αν ήταν αυτό… Με τη ζεστή και παρηγορητική αγκαλιά τής γιαγιάς και τα φαγητά που «μυρίζουν» πάντα καλοκαίρι. Ένα «κάστρο» γαλήνης γεμάτο από τις μυρωδιές από το βρεγμένο χόρτο από το πότισμα, το συνεχές πλατσούρισμα, τις αταξίες και τα κυνηγητά.
Η ανεμελιά της νιότης…
Τα πρώτα σκιρτήματα και το πρώτο φιλί! Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα περισσότερα καρδιοχτύπια και τα πρώτα φιλιά έχουν δοθεί κάτι καλοκαίρια. Σωστά; Εκεί, ανάμεσα στο μισολιωμένο παγωτό, την πρώτη βόλτα με μηχανάκι (αλίμονο, αν την ανακάλυπταν οι γονείς…) ή τις βόλτες με αυτοκίνητο και φουλ ταχύτητα (ξανά, αλίμονο αν μάθαιναν οι γονείς…).
Οι εξορμήσεις στα νησιά που ξεκινούσαν από το κατάστρωμα ενός πλοίου για να καταλήξουν με έναν υπνόσακο σε κάποια παραλία (ποιος νοιαζόταν;), ώρες «ξεροτηγανίσματος» κάτω από τον καυτό ήλιο και παιχνίδια με τα κύματα.
Φιλιά με πάθος κοιτάζοντας το ηλιοβασίλεμα, τραγούδια με κιθάρες (ή έστω με μουσική υπόκρουση από κάποια κασέτα) κάτω από τον έναστρο ουρανό στην αμμουδιά και χοροί μέχρι τελικής πτώσεως μέχρι το ξημέρωμα σε κάποιο κλαμπάκι.
Η μαγεία της ξεγνοιασιάς κάνει το καλοκαίρι ιδανικό!
Ναι, θα βγω να το φωνάξω, να το πω! Το ιδανικό καλοκαίρι είναι ακριβώς αυτό! Να μην σε νοιάζει πού θα πας και πού θα ξημερωθείς. Να αποκοιμηθείς σε μία ξαπλώστρα κάτω από τα αστέρια, να φιληθείς με πάθος στα γαλαζοπράσινα νερά, να λιώσεις στο φαγητό και στα ουζάκια σε ένα ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα…
Να απολαμβάνεις τις κουβέντες γύρω από ένα τραπέζι με γονείς και παππούδες και οικογενειακούς φίλους όταν όλοι ήταν νέοι και καλά, και να ρέει το κρασί και να μοσχοβολάνε τα γεμιστά και να τσακώνεσαι πάνω από την τελευταία φέτα καρπούζι…
Ναι, το ιδανικό καλοκαίρι ήταν εκεί, κάθε χρόνο εκεί. Η φάση ήταν… ανεμελιά, μυρωδιές, γεύσεις, οικογένεια και νεανικοί έρωτες. Απλά, όμορφα, χωρίς προβληματισμούς.
