Οι ρύποι στη διατροφή μας που θα μπορούσαν να επιταχύνουν τη γήρανση

Οι ρύποι στη διατροφή μας που θα μπορούσαν να επιταχύνουν τη γήρανση

Οι ρύποι είναι εξ ορισμού επιβλαβείς. Αλλά δεν είναι όλοι εξίσου επικίνδυνοι. Από το πλήθος των συνθετικών χημικών ενώσεων που μολύνουν το περιβάλλον μας, αυτές που πυροδοτούν τον πιο δυνατό συναγερμό είναι οι επίμονοι οργανικοί ρύποι (POPs). Πρόκειται για τοξικές ενώσεις που υπάρχουν στο περιβάλλον, στο νερό και στα τρόφιμα.

Γράφουν οι: Amelia Marti del Moral, καθηγήτρια Φυσιολογίας και Lucía AlonsoPedrero, ερευνήτρια Φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο της Navarra

Η αντοχή αυτών των ενώσεων τις κάνει να παραμένουν στο περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, μιλάμε για εύκολα διαχύσιμες ενώσεις που συσσωρεύονται στον λιπώδη ιστό των ζωντανών όντων και οι οποίες είναι ικανές να βλάψουν την υγεία μας και το ευρύτερο οικοσύστημα. Εν ολίγοις, τα «έχουν όλα» από την άποψη ότι μας προκαλούν μεγάλα προβλήματα.

Στη λίστα των προβλημάτων πρέπει να προσθέσουμε ότι, λόγω της ελεύθερης κυκλοφορίας τους σε όλο τον κόσμο μέσω της ατμόσφαιρας, οι POP δεν παραμένουν στάσιμοι, στο σημείο που έχουν απορριφθεί. Το αντίθετο: είναι παρόντες σε όλο τον πλανήτη.

Τα PCB έχουν μοριακή δομή που βασίζεται στον άνθρακα και το χλώριο

Αυτός ο δεσμός άνθρακα-χλωρίου είναι δύσκολο να σπάσει. Ως εκ τούτου, τα PCB έχουν υψηλή μονιμότητα στο περιβάλλον και είναι ανθεκτικά στη διάσπαση.

Επιπλέον, είναι ημιπτητικά γιατί έχουν την ικανότητα να απωθούν το νερό από την επιφάνειά τους. Δηλαδή, τα PCB με λιγότερο χλώριο στη δομή τους είναι πιο πτητικά και πιο ανθεκτικά και μπορούν να μεταφερθούν σε μεγάλες αποστάσεις. Επιπλέον, απωθώντας το νερό, μπορούν να συνδεθούν με τα λιπίδια των ζωντανών οργανισμών και να συσσωρευτούν στους ιστούς τους.

Έχουν επίσης μεγάλη ικανότητα βιομεγέθυνσης – που σημαίνει ότι μπορούν να συσσωρεύονται για να φτάσουν σε υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης όσο πιο ψηλά είναι η τροφική αλυσίδα που ταξιδεύουν. Γι’ αυτό δεν είναι ασυνήθιστο τα POP να καταλήγουν στα πιάτα μας.

Διοξίνες και PCB

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι POP. Στο Πανεπιστήμιο της Ναβάρρας, έχουμε επικεντρωθεί στη μελέτη των πολυχλωριωμένων διφαινυλίων (PCB) και των διοξινών (και οι δύο πανταχού παρούσες στην τροφική αλυσίδα) και ιδιαίτερα στην παρουσία τους στο κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και στα ψάρια και στα οστρακοειδή. Δεδομένου ότι ορισμένες PCB και διοξίνες έχουν παρόμοιους μηχανισμούς, είναι σύνηθες να μελετώνται μαζί στο πλαίσιο της δημόσιας υγείας.

Τα PCB είναι τοξικές χλωριωμένες αρωματικές ενώσεις των οποίων ο τύπος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τους Schmidt και Schultz το 1881. Είναι υδρόφοβες ενώσεις, που τους δίνει την ικανότητα να αντιδρούν με τα λιπίδια των ζωντανών οργανισμών και, επομένως, να συσσωρεύονται στους ιστούς τους.

Τα PCB χρησιμοποιήθηκαν ως βιομηχανικά υγρά, συμπεριλαμβανομένων των διηλεκτρικών ψυκτικών σε πυκνωτές και μετασχηματιστές, μέχρι που απαγορεύτηκαν στις περισσότερες χώρες τη δεκαετία του 1980.

Σε μια άλλη σημείωση, η ονομασία «διοξίνες» συνήθως συγκεντρώνει ενώσεις που ανήκουν σε δύο πολύ διαφορετικές χημικές δομές: πολυχλωριωμένες διβενζο-π-διοξίνες (PCDD) και πολυχλωριωμένα διβενζοφουράνια (PCDFs).

Καρδιαγγειακές παθήσεις και κυτταρική γήρανση

Περισσότερο από το 90% της ανθρώπινης έκθεσης σε διοξίνες συμβαίνει μέσω των τροφίμων, ιδιαίτερα του κρέατος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, καθώς και των ψαριών και των οστρακόδερμων. Είναι σύνηθες να βρίσκουμε PCB στο γάλα και στα παράγωγά του, αλλά και σε ζωτικά όργανα όπως ο εγκέφαλος και το συκώτι.

Δείτε Επίσης
Θέλετε να φτιάξετε φυσικό λίπασμα; Δείτε 7 τρόπους!

Η διατροφική έκθεση σε επίμονους οργανικούς ρύπους έχει συσχετιστεί με παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου στους ανθρώπους. Μέσα στην ομάδα των ανθρώπων που αναλύθηκαν στο University of Navarre SUN Project (“Seguimiento Universidad de Navarra” – “University of Navarre Monitoring”), αρκετές μελέτες έδειξαν ότι τα επίπεδα PCB που λαμβάνονται από τη διατροφική πρόσληψη συσχετίζονται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης υπέρτασης και παχυσαρκίας. .

Ομοίως, άλλες μελέτες έδειξαν συσχέτιση μεταξύ της διατροφικής έκθεσης σε PCB και της στεφανιαίας αθηροσκλήρωσης, της καρδιακής ανεπάρκειας, της παχυσαρκίας, του διαβήτη τύπου 2 και της θνησιμότητας από καρδιαγγειακές παθήσεις, μεταξύ άλλων.

Πρόσφατα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ναβάρρας και το Physiopathology of Obesity and Nutrition Networking Biomedical Research Center (CIBEROBN) επιβεβαίωσαν ότι η υψηλή έκθεση σε επίμονους οργανικούς ρύπους (PCB) μέσω της διατροφής θα μπορούσε επίσης να επιταχύνει τη γήρανση των κυττάρων.

Η έρευνα, που βασίστηκε σε 886 εθελοντές άνω των 55 ετών, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nutrients και έδειξε ότι αυτοί οι ρύποι οδηγούν σε βράχυνση των τελομερών. Αυτές οι μη κωδικοποιητικές περιοχές DNA βρίσκονται στα άκρα των χρωμοσωμάτων και το μήκος τους, εκτός από το ότι αντικατοπτρίζει το προσδόκιμο ζωής, δείχνει τη συνολική κατάσταση της υγείας. Υποδηλώνουν επίσης τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών.

Αν και απαιτούνται επί του παρόντος περισσότερες διαχρονικές μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτό το εύρημα, η έρευνα υπογραμμίζει την επίδραση του τρόπου ζωής και, συγκεκριμένα, της διατροφής στην ακεραιότητα του γενετικού υλικού ή του DNA.

© 2013-2024 womanidol.com. All Rights Reserved.