Είναι τα δημητριακά πρωινού υγιεινά;
Είναι εκπληκτικό το πώς η βιομηχανία τροφίμων κατάφερε, μέσω του μάρκετινγκ, να πείσει την πλειονότητα του κόσμου, ότι τα δημητριακά πρωινού αποτελούν ένα απαραίτητο μέρος της καθημερινής υγιεινής διατροφής και διαχείρισης του βάρους. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Γράφει η Δρ. Ελένη Παπαγιαννίδου,
MMedSci Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Δυστυχώς όχι. Ας δούμε κατ’ αρχήν, ποια είναι τα βασικά συστατικά των δημητριακών πρωινού: Σιτάλευρο, αμυλοσιρόπιο, ζάχαρη. Με άλλα λόγια ζάχαρη, ζάχαρη και ζάχαρη. Αυτό δεν είναι καλό. Και άλλωστε, αυτή η περιεκτικότητα σε ζάχαρη εξηγεί και το υπερβολικά υψηλό γλυκαιμικό τους δείκτη, συνήθως 70 και πάνω, όταν η σουκρόζη (ζάχαρη) έχει περίπου 59-65.
Τι γίνεται όμως με τα δημητριακά ολικής άλεσης, όπως η βρώμη και το μούσλι;
Δυστυχώς, η απάντηση είναι πάλι όχι! Στην πραγματικότητα τα ολικής άλεσης δημητριακά δεν έχουν ιδιαίτερα χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Ένα μπολ δημητριακά πρωινού τύπου κορνφλέικς αυξάνει τη γλυκόζη του αίματος από 90 mg/dl σε 190 mg/dl, ενώ ένα μπολ μούσλι αυξάνει τη γλυκόζη σε 170 mg/dl ελάχιστα χαμηλότερα, μη άξια λόγου, η διαφορά. Αυτό ισχύει ακόμα και αν δεν περιέχουν πρόσθετη ζάχαρη.
Ένα επιπλέον μειονέκτημα των δημητριακών (και των ολικής άλεσης) είναι πως η πρωτεΐνη γλιαδίνη που υπάρχει στο σιτάρι διεγείρει την όρεξη μέσω της δέσμευσής της στους υποδοχείς των οπιοειδών του εγκεφάλου, καταστρέφει την επένδυση του λεπτού εντέρου και αυξάνει τη διαπερατότητα του εντέρου, η οποία έχει συσχετιστεί με την εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Η βιομηχανία τροφίμων έχει χρησιμοποιήσει έρευνες για να τεκμηριώσει ότι οι φυτικές ίνες από τα λαχανικά, τα όσπρια, τους ξηρούς καρπούς και τα φρούτα μπορούν να αντικατασταθούν από την κυτταρίνη του πίτουρου των δημητριακών για την υγεία του εντέρου… οξύμωρο!
Η πρώτη ιδέα δημητριακών πρωινού… κατά του αυνανισμού!
Δεν θα πρέπει να σας εκπλήσσει πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως υγιεινά δημητριακά πρωινού. Η ιδέα των δημητριακών για πρωινό ξεκίνησε από τον William και τον John Kellogg, οι οποίοι στα τέλη του 19ου αιώνα λειτουργούσαν ένα σανατόριο στο Battle Creek στο Μίσιγκαν των ΗΠΑ, όπου τα άτομα έμεναν για ένα με δύο μήνες και τους έκαναν τέσσερα κλύσματα την ημέρα μαζί με τρία γεύματα με πλιγούρι για να θεραπεύσουν λουμπάκο, ρευματισμούς ή καρκίνο.
Μια μέρα ο William ξέχασε το μαγειρεμένο πλιγούρι στο τραπέζι για κάποιες ώρες και αυτό είχε στεγνώσει. Αναρωτήθηκε αν υπήρχε κάποιος τρόπος να το σώσει και να μην πεταχτεί, οπότε και το πέρασε σε δύο κυλίνδρους και με μια έμπνευση της στιγμής εφευρεθήκαν οι νιφάδες δημητριακών. Και σαν να μην φτάνει αυτό, ο William (όπως γράφτηκε σε δύο βιβλία που αφορούν τη βιογραφία του), έχοντας αληθινή αποστροφή για το σεξ –άλλωστε ούτε με τη σύζυγό του συνήψε σχέσεις!- χρησιμοποίησε τα άνοστα κορνεφλέικς που έφτιαχνε για να αποτρέψει γυναίκες και άνδρες (κυρίως νέους ανθρώπους) από την αισχρή και… κατάπτυστη πράξη του αυνανισμού!
Εν ολίγοις, η μόδα των δημητριακών για πρωινό ξεκίνησε από δύο άντρες που πίστευαν πως τρώγοντας δημητριακά «θεραπεύεται» η διάθεση για σεξ!
