Το κόκκινο στέλνει σαφές μήνυμα για σεξ! Η παράξενη κοινωνική επίδρασή του
Όσον αφορά το σεξ και τις γυναίκες, το κόκκινο είναι το πρώτο χρώμα που σκέφτεστε, σωστά; Κόκκινα χείλη, κόκκινα εσώρουχα, κόκκινο φόρεμα. Μελέτες δείχνουν ότι οι άνδρες αντιλαμβάνονται τις γυναίκες που φορούν κόκκινα στα προφίλ γνωριμιών ως πιο σέξι και πιο ανοιχτές σε σεξουαλική επαφή, ενώ και οι γυναίκες τις θεωρούν φοβερές αντιπάλους!
Από τη Μαρία Καλοπούλου
Το κόκκινο, φαίνεται, στέλνει ένα πολύ σαφές μήνυμα – για το σεξ. Και τώρα οι επιστήμονες προσθέτουν στην «κόκκινη» βιβλιογραφία για το σεξ κι άλλα κομμάτια δεδομένων: Στο Personality and Social Psychology Bulletin αποδεικνύεται ότι δεν είναι μόνο οι άνδρες, αλλά και οι γυναίκες που βλέπουν τις γυναίκες που ντύνονται στα κόκκινα ως πιο απροκάλυπτα σεξουαλικές και ανοιχτές στο σεξ.
Όχι μόνο αυτό, οι γυναίκες αντιλαμβάνονται άλλες γυναίκες που φορούν κόκκινα ρούχα ως σεξουαλικές αντιπάλου, κάτι που αυξάνει τα ανταγωνιστικά τους ένστικτα και τις οδηγεί να σκέφτονται αρνητικά για την ικανότητά τους να διατηρούν σχέσεις και να είναι πιστές.
Τι πράγμα; Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που βάζω το κόκκινο φόρεμα, οι φίλες μου με βλέπουν ως μια ερωτική απειλή που πρόκειται να καταδικάσει τους συντρόφους τους;
«Δεν νομίζω ότι συμβαίνει ότι οι γυναίκες που φορούν κόκκινα διαφημίζουν πάντα το σεξουαλικό ενδιαφέρον», λέει ο Άνταμ Πάζντα, κοινωνικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ που ηγήθηκε της μελέτης.
«Αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι οι άνθρωποι κάνουν κρίσεις για άλλους ανθρώπους γενικά με βάση τα ρούχα. Μπορείτε να δείτε πώς το χρώμα μπορεί να συνάδει εύκολα με αυτό».
Ο Pazda λέει ότι οι μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι οι άνθρωποι που βλέπουν φωτογραφίες γυναικών παρουσιαστών ειδήσεων με φαρδιά ή στενά ρούχα, αντιλαμβάνονταν αυτές που φορούσαν τα ρούχα ως λιγότερο ικανές, πιθανώς κάποια εξαγωγή της ιδέας ότι ντύνονταν για σεξ και επομένως με κάποιο τρόπο είναι λιγότερο αξιόπιστε να κάνουν τη δουλειά τους.
Εάν κάποιος κολλήσει μια φωτογραφία μιας παρουσιάστριας ειδήσεων που φορά ένα στενό μπλουζάκι μπροστά σας και σας ζητήσει να αξιολογήσετε τις ικανότητές της, θα καταλάβετε κάθε πιθανή ένδειξη για να πάρετε την απόφασή σας, γιατί πρέπει να πάρετε μια απόφαση ή να κάνετε μία κρίση.
Δεν έχετε άλλες πληροφορίες για το άτομό της – δεν τη γνωρίζετε, δεν γνωρίζετε το ιστορικό της και σίγουρα δεν γνωρίζετε την εμπειρία της, κάτι που θα ήταν πιο λογικό μέτρο της ικανότητάς της. Αντίθετα, κάνετε μια άμεση κρίση και για αυτό, τείνετε να βασίζεστε στην πολιτισμική σας εμπειρία.
Και όταν πρόκειται για το κόκκινο χρώμα και τις γυναίκες, αυτό το πολιτιστικό υπόβαθρο σας λέει ότι το κόκκινο ίσον σεξ. Στη μελέτη του Pazda, διεξήγαγε τρία πειράματα, ένα για να ελέγξει αν οι γυναίκες αντιλαμβάνονταν άλλες γυναίκες που ντύνονται στα κόκκινα ως πιο δεκτικές σεξουαλικά από εκείνες που φορούσαν τα ίδια ρούχα αλλά τα οποία ήταν λευκά.
Ένα άλλο πείραμα ήταν για να προσδιορίσει αν αυτή η αντίληψη του να είσαι πιο ανοιχτός στο σεξ υπονοούσε σεξουαλική ελευθεριότητα και ένα τελευταίο πείραμα για να ελεγχθεί αν ένα άλλο χρώμα (πράσινο) στην εμφάνιση άλλαζε τα αποτελέσματα.
Σε κάθε συμμετέχοντα δείχθηκε είτε η εικόνα με τα κόκκινα ρούχα είτε η λευκή ή πράσινα ντυμένη εικόνα και στη συνέχεια ζητήθηκε να βαθμολογήσει, σε κλίμακα, το άνοιγμα της γυναίκας στις σεξουαλικές συναντήσεις και την ελευθεριότητά της.
Ταυτόχρονα, οι συμμετέχοντες δεν ήξεραν τίποτα άλλο για τις γυναίκες στις φωτογραφίες. Δεν μπορούσαν να ακούσουν τις φωνές τους ή να παρακολουθήσουν τη συμπεριφορά τους. Χωρίς άλλες πληροφορίες, σε τι βασίζουν οι συμμετέχοντες τις αποφάσεις τους;
Πιθανότατα βασίζονταν σε βαθιά ριζωμένες, ακόμη και ασυνείδητες προκαταλήψεις που συνδέουν το κόκκινο χρώμα με το σεξ.
«Όταν ρωτήσαμε: “Ενδιαφέρεται αυτό το άτομο για το σεξ” ή πόσο “σαγηνευτικό ή έτοιμο για φλερτ είναι αυτό το άτομο”, βασίζονται σε όποια στοιχεία είναι διαθέσιμα για να κάνουν κρίσεις για αυτό», λέει ο Pazda. «Ένα από τα μόνα στοιχεία είναι η χρήση του χρώματος του φορέματος ή του πουκάμισου».
Αυτό μπορεί να παίζει μικρό μόνο ρόλο στις πρώτες εντυπώσεις των ανθρώπων για τους άλλους στην πραγματική ζωή, ωστόσο, όπου έχουν εκφράσεις προσώπου, συμπεριφορά, συνομιλίες και άλλες πληροφορίες στις οποίες θα βασίσουν την απόφασή τους.
O Pazda παραδέχεται ότι «οι άνθρωποι δεν κάνουν πάντα κρίσεις για τους άλλους αυτόματα. Αλλά αν σταματήσουμε και κάνουμε μια κρίση, το χρώμα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο επεξεργασίας αυτής της κρίσης».
